Arkadaşlar bana son aylarda bişeyler oluyor ama inanın cozemedim. Eskiden hayallerim vardı evlenmek yuva kurmak gibi. Hatta en basiti erkek arkadaşım olduğunda cıkıp akşama kadar onunla beraberken eve gelmek bile istemiyordum. Son iki yıldır adam akıllı hayatıma kimse girmedi evden işe işten eve gelip gittim. Ama yine hayallerim vardı bir sevgilim olduğunda onunla birlikte bişeyler paylaşmak gelecek icin hayaller kurmak gibi. Ama artık yok Cok uzgunum ama artık gelecek icin hayal kuramıyorum ve evlenmekte istemiyorum. Evlenmek istemememin sebebi ailemden ayrılmak istemiyorum 27 yıldır yattığım odamda yatamayacağım, ailemle akşam birlikte yemek yiyemeyeceğim cay sohbetlerimiz olmayacak. Allah korusun hastalandıklarında yanlarında olamayacağım tarzındaki duşunceler yuzunden evlenmekten de soğudum. Hayattan soğudum sanki yaşamak benim icin ev ve iş arasında oluşmuş birşey. Sanki biri gelmiş icimdeki butun duyguları almış goturmuş yerine kocaman bir odun bırakmış. Evet kendimi odun gibi hissediyorum duygusal konulara o kadar odunlaştım ki artık aşk meşk beni cok tatmin etmiyor cunku zerre kadar inanmıyorum.

Duşunuyorum da hayatıma biri girerse onunla buluşmayı bile gozum yemiyor uşeniyorum. Evde odamda ailemle vakit gecirmek beni daha cok mutlu ediyor. Şimdi sevgilim olsa daha cok ozen gostereceğim kendime, her hafta sonumu ona ayıracağım iş cıkışları onunla olacağım puff cok emek isteyen birşey gibi geliyor. Ama bir yanımda sevgiye o kadar ac ki anlatamam. Evlenip yuva kurmak gelinlik giymek istiyorum. Ama sadece sozde istiyorum davranışa dokersek duğun merasimleri ev gezmeleri, surekli aynı evde aynı kişiyle yaşlanmak cocuk doğurmak fln.. Bilmiyorum bana cok uzak geliyor genc kızım sonucta yaşımda geldi evlenmemi yuva kurmamı istiyor cevremdekiler. Haklılarda bişey diyemem ama gelin gorun ki uşeniyorum bu duruma. Onceden boyle değildim akşama kadar dışarıda olan eve girmek istemeyen evde sıkılan bir insandım. Ama şimdi evden cıkmak istemiyorum sanki dışarı cıkmak bana olum gibi geliyor acaip uşeniyorum. Hafta ici calıştığım icin hafta sonunu evde dinleniyorum uyuyorum kendime ayırıyorum aileme ayırıyorum vs.. İnanın bazı arkadaşlarıma şaşırıyorum iş cıkışları erkek arkadaşlarıyla buluşuyorlar hafta sonlarını ona ayırıyorlar ve benden dinc olarak haftaya başlıyorlar ben hafta sonu yatıp uyuyorum dinleniyorum ama onlardan yorgun durumdayım. Evlenen ciftleri goruyorum duğun merasimleri o kadar misafir onun oncesinde ev doşemeleri, eşinin memleketine gidip gelmeler bana sanki cok caba isteyen birşeymiş gibi geliyor kolumu kaldıracak halim yok İcimde hicbir istek yok daha doğrusu istek var ama uşeniyorum Sakın yanlış anlaşılmasın evlenmek istemiyorum değil de evlenmeyi deli gibi isteyip, erkek arkadaşımın olmasını deli gibi isteyip uşenme durumu var yani bunu harekete dokememe durumu. Garip bişey bunu anlatamam aranızda benim durumumda olan var mı ? Sizce uzun zamandır hayatımda birinin olmadığından kaynaklanan bir durum mu bu ? Gecer mi dersiniz :26: