Merhaba,
3 yıllık evliyim, eşimle cok mutluyuz bir sıkıntımız yok. Cocuğum yok ama istiyoruz artık. 4 Yıldır aynı iş yerimde calışıyorum. Ailemden ayrı şehirde yaşıyoruz bayramdan bayrama ancak goruşebiliyoruz. Hic arkadaşım yok diyebilirim, iş-ev arasında geciyor hayatım.
Boyle bakınca cok da bir problem yok, şukret diyecektir bir coğunuz haline. Elbette şukrediyorum ama mutlu değilim!
Herşeyi cok takıyorum kafama, ozel meseleleri gectim memleket meselelerine abartılı tepkiler vermem, yolda yururken birisinin bir huyuna takılmam, ani sinir yukselmeleri... Bunların sacma olduğunu icten ice duşunsem de kendimi yatıştıramıyorum. Bazı olayları o kadar buyutuyorum ki kendi icimde gunlerce takılı kaldığım oluyor. İş saatlerim dengesiz, akşam 7 de cıkarım derken bir iş geliyo 11-12 lere kadar calıştığım oluyor.Hafta sonları da aynı şekilde, neredeyse hic plan yapamıyorum. 2 Hafta once yogaya başladım bu haftaki derslere sırf bu nedenle katılamadım, o da ayrı bi sinir yukledi uzerime kac gundur patrona kilitlenmiş durumdayım. Eşimle oturup konuşuyoruz, evet diyorum sacma şeyleri cok buyutuyorum bu kadar sinirlenmemem gerek ama yok o an kendimi tutamıyorum.
Şu an yaptığım işi sevmiyorum, calıştığım insanlardan genel olarak hoşlanmıyorum, patronum abim gibi ama mumkunse iş yapmayalım abi kardeş takılalım istiyorum. İş değiştirmek istesem cesaretim yok, calıştığım sektorde paranı alamama sabahlara kadar calıştırma problemleri var, kimseye guvenemiyorum. İşimi sevmediğim icin gelen işleri hakkıyla yapamıyorum kendim de beğenmiyorum git gide ozguvenim eksiliyor. Ne yapacağımı bilmiyorum...mutlu olmak istiyorum, parada pulda hic gozum yok...