kızlar en baştan anlatmak gerekirse belki cevap yazmanız kolay olur. ben lisedeyken başladı bu ruhsal durumum surekli evde nefes darlığı cekiyordum, soğuk soğuk terlemeler, nefesimin bir turlu yetmeme hissi, icimde derin bir uzuntu, uyuyamama sanki uyursam uyanamayağım gibi hislere kapıldım ilk once ve bunlar sebepsiz yere oldu. toplum icine cıkmaya korkar olmuştum. bu sadece 6 ay surdu ve sonrasında bir kere bile tekrarlamadı. doktora gitmeme konusunda aileme cok direndim kendim yeneceğim diye ve yendim ancak o donem hastalığım neydi hala bilmiyorum. cok şukur 8 senedirde bir kere bile gelmedi.bende sadece herşeyin en kotusunu aklına getirme gibi bir duşunce bıraktı o kadar o da her zaman gelmedi o 8 yıl boyunca

yıl 2012 ve ben aralıkta hamile olduğumu oğrendim ve bu bebeği hic istemedim ve hala istemiyorum 23 yaşındayım ve kaldıramayacağımı bu sorumluluğu almanın beni yıkacağını duşunmeye başladım. aldırmayı bile duşundum eşim olmaz dedi yoksa hic doğuramayacaksın dedi. ben doğumdan cok korkan hamilelikten cok korkan bir insandım. bebeğin sağlıksız olmasından bana birşey olmasından eşime zaman ayıramamaktan kendime zaman ayıramamaktan cocuğu bakamamaktan cok korktum halada devam ediyor. hic bir sevgi sıcaklık hissedemiyorum bu bebeğe. etrafımdakilerle paylaşmayı denendim insnalar garipsediler başkalarının cocuğu olmuyor senin oluyor yaptığına bak diye. cok kotu patlasdım arakadaşıma istmeeyerek benim kolay oluyor diye suc benim mi? benim yaşadığım lisedeki o bir kac ayı bir daha yaşamamak icin ben cocuk olmamasına bile razıyım dedim Allah duşmanıma vermedin ama bende koırkuyorum elimde değil bende isterim gule oynaya mutlu mesut hamilelik gecirmek ama normal hayattaki yapmam gereken işlerimi bile yapamıyorum iyice saldım kendimi yemek yapmak yemek bile bir insana zul gelir mi oyle oldum işte . eşim ve ben bir başımayız başka bir memlekette ve hep de boyle olacağız mecburen surekli tayin gorecdeğiz ve ben tek kaldıkca daha kotu oluyorum.

kızlar bebek 11 haftalık ve ben 2 aydır surekli korkar herşeyin aklıma en kotusunu getirir hale geldim ve sanırım yine nefes darlığı yaşıyorum yemek yemiyor kendime de iyi bakamıyorum ne yapacağım bilmiyorum. doktora gittiğim an kendimi hasta moduna sokacağımında farkında olduğumdan gitmeme konusudna direniyorum hala.en cok doğum sonrasında korkuyorum ben nasıl halledicem diye. Allahtan korkmasam coktan aldırırdım bu korkuyla bu stresle inanın nasıl hissettiğimi anlayanlar vardır kendime kkızıyorum bencil miyim diyorum. ama değilim. offf offfff birşeyler yazın kızlar neyim var benim