Yalnız başıma kalmak,kafamı dinlemek istiyorum.Herkesin hayatıma mudahale etmesinden,soz sahibi olma hakkını kendinde gormesinden yoruldum artk.İnsanlarla bir arada olmak istemiyorum.En ufak yanlışları gozume batıyor.En ufak hatasında karşımdakini silmek istiyorum.Kotu huya,insanlar arasındaki hasetlik,ikili insan ilişkilerindeki iğneleme kırıcı soz yalan dolan hepsine gıcık oluyorum.Kendi duzenimi kurduktan sonra biraz kendi başıma olmayı istiyorum.Senelerdir akrabalar vs. ic ce vıcık vıcık bi haldeyiz.Sevmiyorum bu durumu.Haliyle insanlardan tamamen kopmaya başladım.Oldukalrı gibi kabul edemiyorum onları.Hoş,onlar da beni edemiyorlar.Belki de en buyuk nedeni bu."neden şoylesin,neden boylesin,neden şunu şoyle yapmıyorsun,neden bunu boyle yapıyorsun,neden bunun yerine şoyle yapmıyosun..." Bıktım neden'lerden.Neden'le başlayan soru cumlelerinden.Kimsenin mudahale etmediği kendi kararlarımı rahatca verebildiğim bi hayat kurmak istiyorum kendime.O aradaki mesafeyi koruyamıyorum kimbilir.Cevapları gereken yerde veremiyorum kendimi mudafaa edemiyorum ve sonra kahroluyorum bu da birike birike zamanla herkese duşman olmama herkesi de aynı kalıba koymama neden oluyo.İnsanları nasıl sevebilirim.Etrafımdakileri gecmişimdekileri sevebileceğimi sanmıyorum.Cunku kotu hatıralarla dolu benim icin.Ama ya gelecekte hayatımda olacak insanlar?İşte bu da beni korkutuyor.Bana yardımcı olun.