Merhaba Kızlar. Yaklaşık 2 yıldır arkadaşlık yaptığım insanlarla uyum problemi yaşıyorum aslında bu başlarda okadar net değildi fakat son birkac aydır cekilmez bir hal aldı onların yanında mutlu olamıyorum. Ne derlerse onaylıyorum, espri yaptıklarında guluyorum, kırılsamda onlara guclu gorunmek icin şakaya vuruyorum dediklerini ve icime atıyorum. Onlar ne yapsa tabir yerindeyse bana batıyor. Belkide bana karşı birşey yapmıyorlar ama ben surekli bana mı dedi bana mı ima etti beni aptal gibi mi goruyorlar beni dışlıyorlar mı diye duşunuyorum. Kişilik olarak cok duygusalımdır inanın başıma birşey geldiğinde başkasına uzulduğum kadar kendime uzulmem. İnsanlar uzulmesin diye kimseyi kıramam, en buyuk sorun ''hayır'' diyemem benim dunyamda ''hayır'' kelimesi yok ne yazık ki. Yapı olarak bana gore daha hareketli ve ozgurler. Bazen tam ısınır gibi oluyorum ama yine kafama takacak birşeyler buluyorum. Mezun olmama 1 yıl kaldı fakat benim icin zaman gecmiyor resmen. Onlarla arkadaşlığımı bir anda bitirmek benim icin cok zor olur sonucta hergun yuz yuze bakıyoruz. Hem bana psikolojik savaş uygulamalarından korkuyorum en ufak bir bakış, ima, surekli beni izliyorlarmış gibi duşunmem vb. Bana gore cevrede onların daha cok sozleri gecer yani insanların taraf olmasından korkuyorum. Beni en korkutanda bu yaşadıklarımın iş hayatında da yine beni bulabilmesi... Bu anlattıklarım coğunuza cocukca ve komik gelebilir fakat yaşadığım bu problemden dolayı defalarca psikologa gittim. Sizce ne yapmam gerek? Herşeyi akışına bırakıp sabretmeli miyim?