Bu sistemde kodlama, depolama ve geri getirme arasında onemli farklar vardır. Kodlama; hatırlanacak olan malumatın takdimi esnasında ortaya cıkan olaylara dayanır. Biraz once tanıştığınız bir kimsenin isminin yerini tutan bir fiziksel fenomenin, yani ses dalgasının, hafızanın kabul edeceği turden kodlara cevrilip, bu kodun hafızaya kayıt edilmesi olayıdır.

Kodlama surecleri, hafıza sistemine neyin depolanacağını tayin eder. Ayrıca zihinde tutma esnasında varolan şartlarla birlikte hangi malumatın sonuc olarak geri getirilebileceğini tayin eder. Hatırlanabilenler daha once depolanmış olanlardır ve nasıl hatırlanabileceği onun nasıl depolandığına bağlıdır.

Ceşitli hafıza teorisyenleri (Atkinson ve Shriffrin, 1971), Waugh ve Norman, 1965) hafıza sistemimizin temel mimarisini depolara ayırarak tasvire calınmışlardır. Cok depolu hafıza yaklaşımları adı altında toplayabileceğimiz bu teorilerin genel ozellikleri ortaktır. Cok depolu hafıza teorisyenlerine gore 3 tip hafıza deposu vardır:

Duyusal hafıza deposu, malumatın geliş yoluna (goz, kulak) has bir depodur ve malumatı cok kısa bir sure icin tutar.

Kısa sureli hafıza deposu, nispeten sınırlı kapasiteye sahiptir.

Uzun sureli hafıza deposunun, temelde sınırsız bir kapasitesi vardır ve malumatı cok uzun zaman dilimleri icersinde tutar.

Bu modele gore cevreden gelen malumat, duyusal depolar tarafından alınır. Bu depolar, gorme, işitme gibi kendine has ayrı depolardır, malumatı cok kısa sure icin tutarlar. Bu depoya giren malumatın bir kısmına dikkat sarfedilir ve daha sonra kısa sureli hafıza deposu tarafından proseslenir.

Kısa sureli hafızada proseslenmiş olan malumatın bir kısmı uzun sureli depoya aktarılır. Atkinson ve Shriffrine gore malumatın uzun sureli depolanışı, tekrar safhasına bağlıdır.

Bu noktada, dikkat ve hafıza sahalarının kesiştiğini belirtmek yerinde olur. Mesela Broadbentin dikkat modeli, hafızanın cok depolu modelinin esas habercisidir. Duyusal hafıza deposu ile Broadbentin teorik dikkat modeli arasında kesin bir benzerlik vardır.

Hafıza depolarının kendisi temel yapıyı şekillendirir, dikkat ve tekrar surecleri ise hafıza depoları arasındaki malumat akışını kontrol eder. Bununla birlikte bu cok depolu hafıza modeli yapı icersinde işleyen sureclerden ziyade yapının kendisi uzerinde yoğunlaşmıştır.