Kas dokusunda inflamasyon ve kas lifi hasarına yol acan otoimmun bir hastalıktır. Viral nedenlerin ve genetik yatkınlığın hastalığın oluşumunda etken olduğu soylenmektedir.

Her yaşta ortaya cıkabilir fakat sıklıkla cocukluk cağı ve orta yaşlarda gorulur. İnsidansı 100 000' de 5-10' dur. Kadınlar hastalığa daha fazla yakalanmaktadır. Hastalığın şiddeti olgudan olguya değişir.

Semptomlar akut veya subakut başlar. Boyun kasları, ekstremitelerin proksimal kasları ve kuşak kaslarında tutulum belirgindir. Hastalar başını dik tutmakta, sacını taramakta, kollarını kaldırmakta, oturduğu yerden kalkmakta, merdiven cıkmakta zorlanır. Farenjeal kasların tutulumuna bağlı yutma gucluğu olabilir. Tutulan kaslarda ağrı (myalji) vardır ve dokunmakla hassastırlar. Solunum gucluğu olabilir. artralji, Raynaud fenomeni, malazi, kilo kaybı ortaya cıkabilir. Dermatomyozitte polimyozit semptomlarına ek olarak yuzde, burun etrafında, elde eritematoz dokuntuler vardır. Yanısıra polimyozit ile dermatomyozitin otoimmun patolojisi farklıdır.

Polimyozit skleroderma, lupus eritematosus, romatoid artrit, Sjogren sendromu gibi kollajen doku hastalıkları seyrinde ortaya cıkabilir. Dermatomyozitle kanser arasında da bir ilişki vardır. Dermatomyozitli hastaların %30' unda kanser saptanmıştır.

CK duzeyi yuksek bulunur. Akut donemde sedimantasyon artmıştır ve myoglobinuri saptanır. EMG' de myojenik unit değişiklikleri ve spontan aktivite (fibrilasyon, pozitif keskin) belirlenir. Kas biyopsinde perivaskuler inflamatuvar değişiklikler ve kas lifi dejenerasyonu gorulur.

Tedavi edilebilir bir kas hastalığı olduğu icin diğer kas hastalıklarından ayrılmalıdır. Ayırıcı tanıda kas distrofileri, myastenia gravis, kollajen doku hastalıkları ve diğer inflamatuvar ve toksik kas hastalıkları duşunulmelidir.

Tedavisinde immun sistemi baskılayan ilaclar kullanılır. Steroidler ilk secenektir. Prednisolon gunluk 60-80 mg dozunda başlanır ve semptomlarda gerileme olana kadar bu dozda devam edilir. Daha sonra tedricen doz azaltılarak, semptomların baskı altında tutulduğu en az dozda tedaviye 1. 5-2 sene devam edilir. Azothioprin ve methotreksat gibi sitotoksik ilaclar diğer secenek ilaclardır. Plazmaferez, immunglobulin ve radyasyon tedavisi de denenmektedir