uzun suredir bu kulubu takip ediyorum.anlatacağım hikaye biraz uzun olacak kusura bakmayın.Yardımcı olursanız cok sevinirim.25yaşında bekar bir bayanım.bundan 1.5yıl once losemi teşhisiyle hastaneye yatırıldım.AML2hastasıydım gecirenler cevresinde olanlar iyi bilir.hemen tedavilere başlandı.3kur kemoterapi aldımve şukur ki tedavilere cevap vermeye başladım.Şanslıydım kardeşiminde iliği yuzde yuz uyumluydu hastalığın nuksetmemesi icin ilik naklinide kabul ettim bir kez bu yola girmiştim.o sure icerisinde bir ayağım hep kadın doğumcudaydı kemoterapiden dolayı rahmimin yumurtalıklarımın yumurtalırımın zarar goreceğini solediler ama şukur ole bişi gelişmedi taki ilik nakli olana kadar.ilik naklini yapacak doktorlar tedavinin ağır olduğunu kısırlığın gelişebileceğini solediler.evli olmadığım icin embriyo dondurması yapamadımTurkiyede bekarlar icin yumurta toplama işlemide pek gelişmiş değil bunu doktolar bile nasıl yapacağını bilmiyor inanırmısınız?zaten o andada duşuneceğim tek şey cocuktu olumun eşiğindesiniz olaylara cok farklı bakıyorsunuz.eğer allah bana naisp etmişşse cocukda olur dedim ne yazıkki yumurtalarımı toplatmadımilik naklini oldum 2.bir hayat bahşedilmişti bana ne kadar şukretsem azdı.zaten bole durumlarda bide aşk filizlenir bilirsinizkarşı taraf beni seviyor ben onu seviyorum olmaması icin hic bir engel yok.Cunku ilikde calışmaya başlamış normal bir insan olmaya başlamıştım.ilik naklinden sonra 2kez regl oldum sonra her şey kesildi.artık kadın doğumcunun yolunu tutma zamanı gelmişti gittim ne yazıkki kemoterapiye bağlı erken menopoz gelişmiş dedi evlenmek icin bir sakınca yok ama cocuk sahibi olamazsın kemiklerini ve kalbimi korumak icin bir ilac verdi ama zaten ben o zaman farklı bir dunyada yaşıyordum drun dediğini algılayamıyordum.bu durumu ilik nakli yapan drlarla goruştum bana beklenen bir durum dediler gelme ihtimali hic mi yok dedim fazla umit vermeyelim dediler.Bu hayatımın 2.yıkımı oldu.sevdiğim insanlada bu durumu paylaştım oda cok uzuldu ama bazı şeyler sevginin aşkın onune gecmişti bana evlilik icin soz veremeyeceğini soledi ayrıldıkol.tabi bu ayrılık 3.yıkım oldu.bazen bole avazım cıktığı kadar bağırmak istiyorumama hicbişi yapamıyorum.insanların mutsuzluğu benim mutluluğum oldu cunku ben mutlu değilim ve kimsenin olmasını istemiyorum gibi garip şeyler duşunur oldum.Sonra diyorumki bu hastalık nasıl milli piyangodan cıktıysa rabbim buna nasıl şifa verdiyse inş bunada verir diyorum.umidimi kaybetmek istemiyorum ama bazen gucum kalmıyor.her şey cok ust uste geldi,yoruldum diyorum sole azrail gelsede goturse diyorum diyorumda diyorumŞİMDİ SİZDEN Bİ RİCAM VAR CEVRENİZDE İLİK NAKLİ OLUP COCUK SAHİBİ OLAN VAR MI ?YAZARMISINIZ BİR NEBZE UMİT OLUR BANADA