Ellerinizin gorunumunu mahveder, hijyenik olarak zararlıdır ve aşırıya kactığınızda canınız acır. Peki, neden hÂl tırnak kemirmeye devam ederiz?

Tırnaklarınızı kemirmeye bir başladınız mı bırakması cok zordur. Tırnak kemiren insanların diğerlerinden farkı nedir? İradeleri daha mı zayıftır? Daha mı sinirlidirler? Yoksa daha mı ac? Bunun psikolojik bir acıklaması var mı? Psikiyatristler tırnak yeme alışkanlığını, durtu kontrol bozuklukları arasında sınıflandırıyor. Fakat bu, sac cekme ya da deriyi kazıma gibi psikiyatrik yardım gerektiren aşırı vakalar icin gecerli. Tırnak kemirenlerin coğu herhangi bir ciddi yan etkisi olmadan bu alışkanlığı devam ettiriyor. Genclerin yuzde 45 ’i tırnak kemiriyor.

Psikanalist acıklamalar

Psikoterapistlerin tırnak kemirme alışkanlığıyla ilgili teorileri var elbette. Orneğin psikanalizin kurucusu Sigmund Freud bu sorunu, oral aşamada psiko-seksuel gelişim bozukluğuna bağlıyordu. Freud ’un diğer teorilerinde olduğu gibi, oral takıntı sorununun da sayısız nedeni vardır: az beslenme, cok beslenme, uzun sureli emzirme, anneyle ilişkinin sorunlu olması, vb. Elbette bunların belli semptomları da vardır: tırnak kemirme, alaycı kişilik, sigara icmek, alkolizm ve oral seks duşkunluğu gibi. Bazı terapistler ise tırnak kemirmenin kişinin kendisine duşman olmasıyla veya sinirsel anksiyete durumuyla ilgisi bulunabileceğini iddia ediyordu.
Tum psikodinamik teoriler gibi bu varsayımlar da doğru olabilir, ama ille de doğru olduğuna inanmak icin bir neden de yok. Bu acıklamalar bu alışkanlıktan kurtulmak icin herhangi bir yontem sunmuyor.


Ne yazık ki bu konuda bu spekulatif acıklamalardan başka doğru duzgun bir bilimsel araştırma da yok. Tırnak kemirme alışkanlığının tedavisi konusunda araştırmaya girişseniz bulacağınız bir-iki raporun ilk cumleleri bu konudaki araştırmaların yetersizliğinden yakınmakla başlıyor. Bir raporda, kişilerin bu alışkanlığın daha fazla farkına varmalarını sağlamanın yararı olabileceği belirtiliyor.

Alışkanlık

Bilimsel bir tedavi yonteminin olmaması, tırnaklarını kemiren bir insan olarak beni de spekulasyonlarda bulunmaya itiyor. Benim sunacağım acıklamaya da “anti-teori” teorisi diyebiliriz.

Bana kalırsa tırnak kemirmenin herhangi bir ozel nedeni bulunmuyor. Aslında bu daha cok birkac farklı unsurun bir araya gelmesiyle bazı kişilerde oluşan bir kotu alışkanlık.

Birincisi, elleri ağza goturmek cok kolay bir hareket. Beslenme ve bakımla ilgili davranışların başında geliyor. O nedenle temel beyinsel bir işlev olarak gelişmiş ve otomatik bir tepkiye donuşmesi cok kolay. Tırnak kemirme ayrıca tırnakları kısa tutmayı sağlayan “duzenleyici bir eylem”. Yani kısa vadede zevk verici bir yanı olabilir, her ne kadar sonrasında parmaklarınızın ucunu parcalar hale gelmiş olsanız da. İşin bu odullendirici yanı davranışın surdurulmesinin kolaylığı ile birleşince alışkanlığa donuşmesi de kolaylaşıyor.

Alışkanlık olarak tırnak kemirmenin acıklamasını yapabilmek tedavi konusunda da başarılı olunacağı anlamına gelmiyor elbette. Kotu alışkanlıkları kırmanın ne kadar zor olduğunu herkes biliyor. Bircok kişi gunde en az bir kez tırnak kemirmediğinde konsantrasyonunu yitirecektir.

Aslında tırnak kemirmek ne kişilik ozelliklerini acığa vuran bir alışkanlık, ne de evrimsel davranışın kotu uyarlanmış bir yansıması. Beden yapımızın, eli ağza goturme davranışının beynimize işlemiş olmasının ve alışkanlık psikolojisinin bir urunu.

Kaynak: BBC Turkce