Iyi aksamlar. Bu konu daha once acıldı mı bilmiyorum ama bu konudaki tecrubelerimi paylaşmak istedim.
Cuma gunu arkadaşımla gayrettepe metro istasyonu sergi salonunda bulunan karanlıkta diyalog adlı aktiviteye katıldım. Bir bucuk saat suruyor ve karanlık bir alanda gorme engelliymissiniz gibi belli bir sure geciriyorsunuz.
Istanbulda gorme engelli olmak nasıl bir his? Nasıl yasıyorlar? Olanaklar nedir?
Ben ilk basta girdiğimde basımın donduğunu hissettim cunku karanlık korkutucu geldi birden boşluğa duştum sanki nefesim kesildi ancak sonra alıştım. Boğaz koprusunu gectik vapura bindik tramvaya bindik cisimlere objelere dokunduk parka gittik.
Iceride gorme engelli bir rehberimiz oluyor; o sizi yonlendiriyor ve elinizde baston oluyor.
Benim tecrube ettigim su oldu; oncelikle gozlerimiz gorebildiği icin sukrettim, biz nelere uzuluyoruz halbuki her sey boş. Ikincisi bu kadar korunaklı alanda ve rehber olmasına rağmen cok zorlandım. Surekli saga sola carptım duşecek gibi oldum. Bir de bunun dışarıda oldugunu duşunun gercek hayatta kim bilir ne kadar zordur.
Eger gitmeyen, bilmeyen, gormeyen varsa kesinlikle tavsiye ederim, en azından gorme engelli kardeşlerimizin yaşadıklarını birazcık da olsa anlayabilmemiz icin...