Hepimiz biliyoruz ki engelli cocuğa sahip anne-babaların zihinlerini en cok meşgul eden sorulardan biri "bizden sonra cocuğumuz ne olacaktır?" Ozellikle anneler bu soruyu sormaktan kendilerini alamazlar bazende bunu hic duşunmek istemezler. Cunku zaten bir şok yaşayan aile bu sorunun cevabını kolay kolay bulamaz ve duşundukce iyice dibe suruklendiğini hisseder. Bu sorunun cevabı uzun bir zaman diliminde ve sabrettikce netleşmeye başlar, kısa surede bu sorunun cevabını bulmak isteyen aileler ise ozel eğitimin yanında sosyal rehabilitasyon programları uygulayan kuruluşları secmelidir.
Ozel eğitimin yanında sosyal rehabilitasyon programlarının uygulanması şart olurken bu yazıda Tanrı Meleği bir cocuktan annesine yazmış olduğu bir merktıp okuyacağız. Bu Tanrı Meleği bir mucize sonucu annesine mektup yazma fırsatı bulsaydı sizce neler yazardı? Bence bunları yazardı...

Canım Annceciğim benim... Seni Cok Seviyorum...

Neden hep dalıp dalıp gidiyorsun, neden bana hep uzgun uzgun bakıyorsun, neden hep aynı soruları tekrarlıyorsun, neden kendini suclamaktan vazgemiyorsun, neden hep kızgınlık duyuyorsun...

Halbuki ben meleklere: "beni bu halde dunyaya gonderirseniz ben orda ne yaparım diye sorduğumda: "korkma dediler, orda senin annen olacak, biz senin icin en iyisini sectik, sana o bizden daha iyi bakacaktır, sana bircok şeyi o oğretecektir ama unutmaki senin de ona oğreteceğin bircok şey var, o sana oğretecek sen oana oğreteceksin ve birgun kendi kendine yaşayabileceksin" dediler.

Hadi anneciğim başlayalım calışmaya, oncelikle ben sana ceza olarak değil odul olarak gonderildim, ben senin odulunum bunun farkına varmalısın ve anneciğim bu odulde suclu aramana gerek yok bir an once nedenler uzerinde durmaktan vazgecip sonuclar uzerinde yoğunlaşmaya başlamalısın.

Benden utanma, insanların bakışlarına aldırma, beni gittiğin her yere gotur, eğer kendi kendime yeterli hale gelmemi istiyorsan sakın anlamadığımı duşunme beni konsere, tiyatroya, sinemaya gotur anneciğim. Belli mi olur bakarsın sen ve ben belkide toplumun melekelere bakış acısını değiştiririz ha ne dersin anneciğim. Hadi kalk anneciğim denize gidelim bana yuzmeyi oğret, hep evde oturmaktan sıkıldım artık sadece okula giderken dışarı cıkıyorum. Tamam sana soz veriyorum akşam donduğumuzde butun odevlerimi yapacağım anneciğim. Sana verilen gorevin cok zor olduğunu biliyorum ama unutma yalnız değiliz cok yavaşta olsa ben oğreniyorum, gelişiyorum, buyuyorum yakında duygularımı sana sesli olarak soyleyeceğim, şimdi guclu olma zamanı anneciğim. Etrafımızdaki diğer melekleri duşun anneciğim. Ne demişti melekler "senin annen var korkma o seni korur ve sana herşeyi oğretir, Tanrı senin icin en iyisini secti", sen varken anneciğim hic korkmuyorum biliyor musun cunku Tanrı seni secti anneciğim. Babama ve diğer akrabalarımıza bizi yalnız bıraktıklarını duşunduğun icin kızma sakın cunku onlar senin kadar guclu değiller anneciğim bak goreceksin biz ilerleme kaydettikce onlarda şaşıracaktır ve bize katılacaklardır. Sen ve ben cok ozeliz. Şimdiye kadar birbirimize oğrettiklerimizi bi duşunsene nekadar da cok şey oğrendik, yaşadığımız toplumda bile daha once farkında olmadığımız şeylerin farkına vardık ve anneciğim biz kazanacağız. Birgun kendi başıma okula gidebileceğim, koşup oynayabileceğim, bağıra bağıra şarkı soyleyebileceğim, yaramazlıklar yapıp şımaracağım, hatta sen balkondan hadi meleğim gec oldu eve gel artık diye arkamdan sesleneceksin anneciğim, bende sana "ama anne biraz daha oynamak istiyorum" diyebileceğim. Butun bunları secilmiş olan senin sayende yapacağım cunku sen cok ozel biri olmasaydın Tanrı seni secmezdi anneciğim. Her ne yaparsan yap beni toplumdan uzak tutma anneciğim, başta da soylediğim gibi insanların bakışlarına aldırış etme ve beni gittiğin her yere gotur cunku seninle herşey cok daha guzel anneciğim.

Seni cok seven meleğin kocaman opuyor ANNECİĞİM