​
Bir Turk doktoru olan Hulusi Behcet tarafından 1937 yılında teşhis edilen ve bu nedenle uluslararası literaturde Behcet Hastalığı ya da Behcet Sendromu olarak adlandırılan hastalıktır. Genelde ağız icinde ve cinsel bolgede tekrarlayan ulserlerle, deri, eklem, goz, damar ve sinir tutulumuyla seyreder, sebebi bilinmeyen, nadir gorulen, bağışıklık sistemi ile ilgili bir hastalıktır.

Bircok organı etkileyen Behcet Hastalığı, kronik ve tedavi edilebilir bir sendromdur.

En cok 30-40 yaşlarındaki erkeklerde gorulur. Başta Turkiye olmak uzere dunyanın her yerinde Behcet Hastalığı gorulmektedir. BS ’nin coğrafik dağılımı tarihi ipek yolu ile ortuşur. Japonya, Kore, Cin, İran, Turkiye, Tunus ve Fas gibi Uzak Doğu, Orta Doğu ve Akdeniz bolgesinde bulunan ulkelerde daha cok gorulur. Yetişkin populasyonda gorulme sıklığı Japonya ’da 1/10.000 ve Turkiye ’de 1-3/1000 ’dir. Kuzey Avrupa ’da ise bu sayı1/300.000 civarındadır. ABD ve Avustralya ’dan az sayıda vaka rapor edilmiştir. Cocuklarda BS, yuksek riskli populasyonlar da bile nadirdir. Tanı kriterleri, BS hastalarının yaklaşık %3 ’unde 16 yaşından once tamamlanmış olur. İki cinsiyet arasında eşit dağılmıştır fakat erkeklerde daha ağır seyreder.

Behcet Hastalığı Tedavi Edilmezse Ne olur?

Behcet Hastalığı, tedavisi ihmal edildiğinde bircok soruna neden olur. Bu sorunların başında ilerleyen goz bozuklukları gelir. Birkac sene icinde gozdeki iltihapla birlikte korluk ortaya cıkabilir.

Norolojik sorunlar da tedaviden kacan Behcet hastalarını bekleyen sonuclardan biridir. Felc, kişilik bozuklukları ve menenjit gibi problemler gorulebilir.

Damar iltihapları da bir diğer hayati tehlikedir. Tedavisi ihmal edildiğinde, damarlarda olumcul anevrizma yırtıkları meydana gelebilir.

Behcet hastalığı mutlaka duzenli takip gerektirir. Kesin tedavisi mumkun olmasa da rutin takiplerle kontrol altına alınabilen hastalık ihmal edilmemelidir. Behcet hastalarının duzenli ilac kullanmaları gerekir.

Behcet Hastalığı Tanı ve Testleri

Behcet hastalığı icin kabul gormuş tek test paterji testidir. Steril tuzlu su cozultesinin deri altına enjekte edilmesi ya da steril iğne ile cildin delinmesi ardından 24-48 saat sonra bir papul (kızarık kucuk kabartı) ya da pustul (sivilce benzeri baş veren kızartı) oluşması testin pozitif olduğunu gosterir. Testin sağlıklı olması icin paterji testinin aktif Behcet semptomları gorulduğu zaman yapılması şart değildir. Paterji testi hastalığı suresi, şiddeti ya da diğer yakınmaların varlığı ile ilişki gostermez, bir kez pozitif bulunduğu zaman tekrar pozitif bulunmayabilir. Paterji testinin pozitif cıkması tek başına Behcet teşhisi konması icin yeterli değildir ve mutlaka diğer belirtilerle birlikte değerlendirilmelidir. Cildin başka nedenlerle travmaya uğraması da paterji benzeri reaksiyon oluşmasına neden olabilir. Teşhiste faydalı olabilecek bir yontem ise kan alınarak hastanın HLA doku tipinin araştırılmasıdır. Bazı HLA doku tipleri Behcet hastalarında daha sık gorulmektedir. Bu tipler HLA-B5 ve HLA-51 dir; fakat Behcet teşhisi konması icin bu HLA tiplerinin olması şart değildir.

Şu an icin Behcet teşhisi icin ozgul olarak kullanılan bir laboratuvar testi yoktur. Rutin (her hastaya yapılan) tahlillerden Sedimantasyon (kanın cokme hızı) bazı hastalarda hastalığın alevlendiği donemlerde artmaktadır fakat bu durum tum hastalar icin genellenemez. Bazı enzim duzeyleri de değişikliğe uğramaktadır. Bircok hastanın test sonucları gayet normal cıksa da hastada ağır semptomlar gorulebilir.

Behcet Hastalığı Hastalık Veri Tabanı Bilgileri

Hastalık Veri Tabanı :1285
ICD-10 kodu : M35.2
ICD-9 kodu : 279.4
ICD-O kodu : }}
MedlinePlus : [1]
eMedicine: med/218 - ped/219 - derm/49 - oph/425
OMIM : 109650
MeSH : }}
MeSH : }}