Merhaba ben alopesi hastasıyım.Bu hastalığın hayatıma etkileri cok oldu.Kimseye icimi dokemedim. Buraya yazmak istedim.İnsan tanımadığı kimselere daha rahat dokuyor bence icini eksiksiz her detayıyla.Belki cok uzun olduğu icin okumaz gecerseniz belkide aynı dertten muzdaripsiniz bu dunyada tek ben yokmuşum dersiniz.Evet areata erkek tipi sac dokulmesi hastalığım var.5 yaşında başladı benim bu hastalıkla imtihanım.Annemin anlattığına ve fotoğraflarda gorduğum kadarıyla biliyorum 5 yaşına kadar cok guzel saclarım varmış.Bukle bukle acık kumral.Annem şelale gibi dokulurdu derdi.Neyse... İlk dokulme başladığında 5 yaşındaydım.Cok detaylı hatırlamıyorum tabi ne kadar dokuldu ne durumdaydı bilmiyorum tek hatırladığım bir hastaneye gittğimiz oyun alanında oynamıştım ben parka geldik sanıyodum.Babam beni alıp doktorun yanına gittiğmizde cok ağlamıştım.Annem,n bir koşede sessizce ağladığını,babamın beni tutarkenki gozlerindeki acıyı hatırlıyorum.Başıma defalarca iğne vurduklarını cok canımın acıyıp cırpındığımı hatırlıyorum.Bu hatırladıklarımdan sonrası koca bir boşluk.Saclarım cıkmıştı ama ne zaman bilmiyorum.Aradan 4 sene gecti 9 yaşımda hastalık tekrar nuksetti.Ust kısımdan boxuk para kadar bir acıklıkla başladı.Başlarda okula giderken bandanalarla kapatıyordum.Sonra iyice yayıldı kapatamaz hale geldim.Okula gitmek istemiyordum bazı cocuklar cok acımasız oluyordu dalga geciyolardı.Nasıl uzulurdum kucucuk halimle ne goz yaşları dokerdim...Ailem az doktorları gezdirmedi kimden ne duysa bir umut goturuyorlardı bende hep umutluydum ama yok yok yokkkk cok inatcı bir hastalıktı.Hatta asit bile surdurmuştuk başıma guya cıkartıyor diye nasıl canım yanmıştı acıdan delirmiştim kafam kabarmıştı yara bere icinde sonra doktora gorunduk demezmi sac koklerini taamen yakmışşsınız yine bir yıkım olmuştu o kadar acıyı cektiğimle kalmamış birde kokleride kaybetmiştim.Okula gitmek istemediğim icin ısrar ediyodum cok zor durumda kalıyodum perukta taksanız kafanızdan cekip alıp dalga gececekler doluydu.Bir tanıdığın vesilesiyle ailem yatılı kuran kursuna gondermeye karar verdi.En azından orada başım kapalı olacak ve başka seceneğim yok diye kabul ettim.Bu arada henuz 10 yaşındaydım.Kursta ailemden ayrı kaldığım icin sabahlara kadar ağlardım.17 yaşıma kadar kurskaldım.Oradada az şeyler yaşamadım sac problemim yuzunden.Herkes geceleri sacını acıp sac muhabbeti yaptığında lavobaya kacardım banada sormasınlar diye.Herkes rahat rahaat uykurken ben bonemi iyice sıkar ortumu iğneler oyle yatardım acılıpta kimse gormesin diye.İğnenin batışına kac kere uyandım kac kere kalkar kontrol ederdim başımda mı ortu diye.Haftalarca kursta sıkı bir boneyle dururdum.Kotu bir piskolojiyle kimsenin gormediği yerlerde ağlayarak...Bigun biri duyacağım şekilde dalga gecmişti bu durumumla.Sanki benim elimdeymiş gibi sanki ben bu hastalığı isteyerek taşıyormuşum gibi..Cok uzulmuştum icimi parcalamıştı yine bir koşede sessice ağlamştım.Ama asla ilenmedim Allah m duşmanıma bile verme bu hastalığı derdim her zaman.Kanser hastaları tedavi surecinde nasıl uzur demi sacları dokuluyr diye en cok ta bu etkiler bayanları heh işte o duyguyu defalarca yaşıyordum ve hic bir caresini bulamıyordum.17 Yaşında kursu bitirip cıktıktan sonra piskolojık olarak cokuşteydim hala bir duzelme yoktu kullandığım hormon yuklemeleri yuzumu vucudumu mahfetmişti.1 sene sonra bi arakadaşım benmle dalga gecen kişide beyin timoru cıktığını ve butun saclarının dokulduğunu soyledi.Cok uzuldum kimsenin yaşamasını istemem cunku ama asla kınamayacaksın Allah o kırgınlığın hesabını er gec soruyor onu anladım.Sacım benim eğitim hayatımıda etkilediğinden 17 yaşında orta okulu acıktan okumaya başladım.Temel olmadığın evde tek başına zor oluyo ama yinede pes etmedim.Kimseyle goruşmek istemiyodum.Arkadaşlarıma gitmek istem,yodum cunku iceride herkes sacını acıyor ben acmayımca soruyolardı nasıl kotu oluyodum anlatamam.Bu durumdan dolayı insanda ciddi ozguven sorunu oluyor.Tonla kullanılan ilaclar alınamayn sonuclar.Beni kkimse boyle sevmez diye duşunurdum kim kabul ederdiki sacı olmayan birini.Ama ALLAH 18 yaşında beni her halimle kabul eden canından cok seven birini cıkardı karşıma.20 yaşında nişanlandık ve ben rastgele bir doktor buldum netten ona gittim bu surecte tekrar deneyecektim tedaviyi.Doktorum yine başımdan iğnevurmalı yontem uyguladı ilac kullanmaktan bitik bir halde olduğum icin ilac vermedi sadecd iğne tedavisi.Bana 3 hafta icinde cıkacak ded, tabi ben asla inanmadım.VEE gercekten 3 hadta icinde bazı bolgelerde cıktı sonra cıkmayan yerlere tekrsr tekrar enjekte yapıldı onlarda cıktı.Doktorum sac tellerimin yeniden guclendiğini asite rağmen mucizze olduğunu soylemişti.Tedaviye yanıt verdiğimi soyledi.Size mutluluğumu anlatamam dunyalar benim olmuştu.1 sene sonra gur ve dalgalı guzel saclarıma kavuşmuştum ustumden kocaman bir yuk kalkmıştı.Ozguvenim gelmişti devamlı gezmek istiyoudum devamlı herkese gostermek.22 yaşında evlendim liseyi okudum aynı zamanda aşırı ilac kullandığımdan dolayı hamile kalamamktan korkuyodum ama cok şukur sorunsuz hamile kaldım ve hamileyken tekrar başladı dokulmeler. Mutluluğum sadece 3 yıl surmuştu.Hamile olduğum icin doktorumada gidemiyodum.Dunyalar tatlısı oğlum olduğunda herşeyi unuttum o bozuk piskolojıden eser kalmamıştı.EMzirme surecinde tamamen dokuldu 2 yıl emzirdim asa tedavim icin kesmem dedim oğlum icin değerdi zaten onu gormek beni mutlu ediyor eşim asla sorun etmiyordu.Cok biryerde gitmiyordum sorup hstrlatmamaları icin birde yine iğne vrulurum cıkar rahatlığıda vardı.Şuan 25 yaşındayım 2 sene bu ocak ayında bitti ve doktorumun artık sac tedavısıne bakmadığını ogrendim.Eski hastası olduğum icin beni son kez kabul etti ve sac koklerimin iyice canlandığını soyledi ki bazi bolgelerden kendi kendine cıkmaya başlamıştı zaten son aşılamamıda oldum doktorum bidaha aşılama yapmayacağını soylediği icin biraz buruldum ama artık iyileştiğime inanıyıorum.Şuan cıkan minik saclarımı buyutmeye uğraşıyorum kalan bir kac acıklığada surmelık bir ilac kullanıyorum oncesine gore cok cabuk snuc veriyor her ilac binlerce şukur.İşte boyle artık cok daha iyiyim ama bunları anlatmak dahda iyi geldi benm derdimle dertdaş olanlae yazabilir tanışmak isterim cunku beni bir tek bu hastalığı yaşayan anlar..Allah hastalığı olan herkese şifalar versin.