Sadece guzel ve olumlu oykuler varsa etrafınızda ya da sizde okuyup umut dolmak icin actım konuyu.
Lohusayım.Bebeğimi zor kabulleniyorum ki tup bebek olmasına ve 6 yıl sonra kavuşmama rağmen.Hayatım bitmiş gibi hissederken aslında ne kadar sacma şeylere uzulduğumu oğrendim gunler once.
Elim ayağım annecim,torunuyla ilgili hayaller kuran annecimin memesinde kitle olduğunu oğrendim ki benden saklamasına rağmen.Babamın ağladığını gorup ısrarlarım sonucu oğrendim.Hala beni duşunuyordu annem,kırkımın cıkmasını bekliyordu.Sutum az iyice bitmesin istiyordu.
Bir memesinde kitle tespit edildi.Biyopsi yapıldı.Sonuc bekliyoruz.Doktoru buyuk ihtimalle meme alınacak demiş.Tum memeyi sarmış cunku.Diğerinde bir şey yok.Ve pet cekilecek.Şu an tek duam başka bir yerine sıcramamış olması.Surec cok mu zor?Yaşayanlar lutfen bu hastalığın tedavisinin olduğunu ve atlatabileceğini yazsın..Gunler sonra bu yazımı okuyunca ah neler yaşamışız deyip bugunleri unutmak istiyorum.Annemin başka bir yerinde ağrısı yok.Gayet enerjik.Kilosunda falan bir değişiklik yok.Yani bilmiyorum ki bunlar başka yere metastaz yapmadığının gostergesi midir?
En onemli şey sağlıkmış.Geri kalan şeyler o kadar boşmuş ve Hatta şımarıklıkmış…