Evet hamile kalmak isteyip de ilk ay olmayınca,neyse ikinci ay diye duşunup altı ay olmayınca işte duvara o zaman tosladık..Bi durduk ne oluyo dedik..Anladık ki bebek sahibi olmanın oyle” istedik yaptık “olmadığını, O’nun ol! demesinin onemini…..Ne cok şeyi kacırmışız hayatımızda farketmeyerek..herşey gibi hamile kalmayı da , bebeği karnında taşımayı da ,doğumu da aynı her gun guneşin doğuşu gibi sıradanlığa itmişiz..
Fark ettik ,dua ettik yapabileceklerimizi elden geldiğince yaptık ve bekledik..Ve beklemeyi bıraktığımız demek ki Kaderimiz buymuş dediğimiz anda geldi ,Rabbim verdi emanetini …ve şoyle bir duşununce anladım ki yapılan hicbir dua geri cevrilmiyor..Kesinlikle ama kesinlikle kabul oluyor ama hayırlı zamanı neyse.. Gelişi, geliş zamanı oyle bir mucizeydi ki fark etmemek buyukluğunu; Sen buyuksun Ya RAB’! demek imkansızdı..işte o andan sonra ben teslim oldum..dedim ki her şeyde gercekten bir hayır var..bu teslimiyetle başladı hamilelik surecim…
Hamilelik biz bayanlara verilmiş en guzel hediye..ve duşunun Allahın “yaratmak “ isminin tecellisi biz bayanlara vermiş..onun uflediği canı,biz karnımızda taşıyoruz..ve bir kalp hergun Allah’ı zikrederse ,vucudumuzdaki iki kalp O’nu zikrediyor..Ve yapılan ibadetler..kimbilir sevabı kac katı..Ve rahmimizdeki o can icin biz kimbilir nasıl korunaklıyız, kac melek cevremizde..yapılan her hareket belki de aldığımız her nefes ne kadar kutsal…,işte ben hergun bunları duşunerek ve bayan olduğum icin şukrederek gecirdim..
Ve hamilelik surecimde bana eşlik edecek doktorumu da bulmak bir tesaduf değildi..Herşeyi doğal akışına bırakan, gereksiz testlerle, kafa bulandırıcı tavsiyelerde bulunmayan oldukca duşunce yapıma uygun dokuz aylık yol arkadaşımdı..bu dokuz ay boyunca vucudumda oluşan her değişiklik beni hayran etmişdi..evet her şeyi doğal akışına bırakmış ve izin vermişdim..mide bulantıma,tansiyonumun duşmesine,baş ağrısına,uykulu hallerime,ter basmalarıma… yaşanması gerekenler dedim hic mudahalede bulunmadım vucuduma..Hamilleliğin keyfini surerek gecirdim hergunumu…gereksiz sağlıklısız şeyleri vucuduma sokmadım.Yani karbonhidrattan mumkun olduğunca uzak durdum..gunluk almam gereken şekerimi meyvelerden,kuru meyvelerden aldım..haftada iki gun balık,ara oğunlerde aşırıya kacmamak uzere ceviz fındık,oğlenleri iş yerime goturduğum sebze yemekleri her şeyime dikkat ettim..oğlen araları iş yerimde dışarıda ,eğer hava soğuksa uzun koridor boyunca turlayarak,akşamları gun aşırı 15 dk yurume bandında yuruyerek sporumu da yaptım.Ve her yuruduğumde dua ettim bol bol…Kilom ise olması gerektiği gibiydi..İş yerimde hamile olduğumu bilenlerin dışında,diğer kişiler 7 aylık olana kadar hamile olduğumu anlamadılar….O kadar rahattım ki şukur…Kıyafet sıkıntısı hic yaşamadım..Gorenler 3 yada 4 aylık hamile olduğumu duşunurken ben 7 aylık dediğimde cok şaşırıyorlardı..Bebeğimim kilosuda olması gerektiği gibiydi..Ve buda beni cok cok cok mutlu ediyordu. Şukrediyordum..
Psikolojim cok iyiydi..mutlu ediyordu.Şukrediyordum..Psikolojim cok iyiydi..Her sabah mutlu uyanıyordum belirmeye başlayan kucuk gobeğimi seviyordum ve işe giderken eşimle bu olan mucizeyi ,sağlıklı normal doğumu konuşurken ve sohbetlerimiz hep O’na “Rabbimize “ cıkardı ..
Kendimi hep hayırlısı ise normal doğum yapmak icin hazırladım..”Rabbimiz her şeyin bizim icin hayırlısı ne ise onu veriyordu..her doğum yapacak kadın gibi vucudum normal doğuma hazırlanıyordu ben bunu hissediyordum..37.haftaya kadar calıştım..ve iş yerimden artık doğum iznine ayrılırken,kimse inanamıyordu son aya girdiğime..ben sadece 6 kilo almıştım ve oda gobeğimdeydi cunku…
Doktor ziyaretlerim sıklaşmış,ve artık sohbetlerimiz doğum işaretleri,hangi durumda doktorumu hemen aramam gerektiğiydi..Ben her şeye hazırdım..yani başıma ne geleceğini kestiriyordum..doğum sancılarının, dalgalarının olacağını ve her dalganın biraz daha acılmaya yardımcı olduğunu..Mudahale etmiyecektim doğal akışına bırakacaktım cunku bizi yaratan Rabbim ,dokuz ay boyunca vucudumu normal doğuma hazırlayan Rabbime guveniyordum..Teslimdim ona..evet hayatımda ilk defa teslimiyet duygusunu yaşıyodum..Teslimdim O’na..gerisini boşverdim..
Hergun yuruyuşlerime devam ettim..acık havada ,bahar ayında guneş hem beni hem bebeğimi ısıtıyordu artık..kilom gayet iyi,rahattım,psikolojim cok iyiydi..Ve guvenim tamdı O’na…
Artık 39.haftaya girmiştim.Catı muanem vardı..yanımda annem ve eşim..gunlerden Perşembe..sancım nst gorulmuyordu..ama icimden bir his doğumun cok yaklaştığını soyluyordu..doktorum catı muanesi yaparken bizi şaşırtacak hatta kendisinin de şaşırıp cok cok sevindiği bir şey soyledi..”doğum başlamış ve acıklık 5 cm “…doktorum bana epidural almadan cok rahat doğum yapabileceğimi soyledi..şimdi bekliyecektik artık..tekrar hangi durumlarda onu aramam gerektiğin altını cizdik ve eve gittik..
İşteee buydu ben nasıl dua ettim tekrar anlatamam..hic bir sıkıntı yaşamadan yarılamıştım cunku..eve gectik ve hazırlıklarımızı kontrol ettik tekrar..ben gayet rahat gene hareketli normal hayatıma devam..ama icim kıpır kıpır ve yureğim carpıyo..heyecanlıyım…akşam oldu…gece oldu..yatmaya hazırlandık…..yattık..
Hafif den başlayan artan artan artan veeee azalan azalan azalan bir karın ağrısı..saat 00.55 tam zamanıydı bağırsaklarımı bozdum diye duşundum başta wc gittim..evet hafif kan geliyodu ama doktorum catı muanesinden olabileceğini soylemişti..tekrar gectim yatağıma…veee karın ağrım tekrar başladı arttı arttı artııı arttııııı ve azaldı azaldı…işte sanırım bu doğum sancısı dedim…başucu lambamı yaktım…eşim uyandı..sanırım doğum sancım başladı dedim..ve yatak odasında kedim,eşim ve ben gelen sancılarımı karşıladık.. doğum sancısı nasıl bişeydi merak ederdim hep..ve işte şimdi yaşıyodum..benim sancım sanki ishal olmuşumda bir tık ustunde bir sancıydı..Ya Rab ne buyuksun sen..doğum sancısında bile bir mucizesi vardı..duzenli aralıklarla gelen ve insana dinlenmek icin sure veren O’ydu…işte o anda dularım başladı..”vekilim sensin ALLAHIM “dedim..dua listemde kimler varsa onlar icin dua etmeye başladım..ve her sancım geldiğinde yurudum ve zikrettim RABBİMİ…
Artık hastaneye gidelim dedim eşime saat 03.30 annemi kaldırdık..doktorumu 9 aylık yol arkadaşımı aradım.hastaneye gectiğimin bilgisini,sancı aralıklarımın bilgisini verdim..gecenin sessizliğinde evden ayrıldık..Ankaranın sessiz caddelerinde hastaneye doğru ilerliyoduk..O beklemekden sıkıldığımız,trafiğin en sıkışık olduğu trafik lambaları bu sefer bomboşdu sadece biz vardık..gokyuzune baktım pırıl pırıl bol yıldızlı geceydi..ve ben sancı dalgalarım gelince derin nefes alıp ,dua listemdeki ailem,arkadaşlarım icin dua ediyodum..evet o onceden tahmin edemediğim,nasıl bişey olduğunu doğum yapmış arkadaşlarıma sorduğum sancıları yaşıyodum ve dayanabiliyodum..,Hastaneye vardık..HAstane bile bomboşdu..herkes odasındaydı..doğum katına cıktık..İki tane hemşire beni bekliyodu..Odama gectim..onluğumu giydirdiler..ve Doktorum gelene kadar yatağıma yatırdılar ve elle muane etmeye ,birisi elimi damar yolumu acmaya başladı..Odada ilk girdiğimde dikkatimi ceken bişey vardı..yatağımın kenarında olan Bebek yatağı Ben inanamıyordum..Şimdi bebeğim dunyaya gelicek ve orayamı koyacaktık..İki iken uc mu olacaktık..Bu arada acıklığım 8 cm olmuşdu..Doğum başlamışdı..Doktorum geldi ..hemen kendisi tam sanıcı geldiği esnada kontrol etti 9.cm olduğunu soyledi..ve bana nasıl ıkınmam gerektiğini anlattı iki denem yaptık ve hemşireye tamam doğum odasını hazırlayın dedi..herşey akışında ve hızlı gidiyodu..Doktorum Eşime doğuma girip girmeyeceğini sordu..Daha once eşim asla girmem derken ben o halde gorunce ve girmeni istiyorum dediğimde tamam dedi ve yanımda geldi..ve iyikide eşim doğuma girdi...beni tekerlekli sandalyeye aldılar..annem beni optu ve koridorda normal bir hasta odası olduğunu duşunduğum bir odaya girdik..o odada nomal doğum yapılması icin bir yatak pencere kenarına konulmuş ve bir paravanla ayrılmışdı..eşim benim arkama gecti..ve beni kendi doktorum ve hemşirem yatağa doğurma pozisyonuna yerleştirdiler..sancım geldiğimde kuvvetli ıkınacaktım..evett sancım geliyooodu ve ıkınmaya başladım ve ıkınmaya başladığımda doktorum ve hemşirem evet evet evet cok guzel bırakma hadi diyip yureklendiriyorlardı..ve şu vardı ki sancı şiddeti ne olursa olsun ıkınmaya başladığınız zaman kesinlikle o sancıyı duymuyosun sanki kayboluyo..ve ben sanırım uc kez ıkınmada sona doğru yaklaşmısdım..Doktorum hemşireye cocuk doktorunu cağırabileceğini soyledi..İşte sanırım bebeğim dunyaya gelecekti..ve doktorum şimdi kuvvetli bir ıkınma istedi..derin nefes aldım ve ittirebildiğim kadar ittirdim.Doktorum cok guzel tamam şimdi.kısa kısa nefes al dedi..ve dediki şu anda dua kapıların sonuna kadar acık canım dua et zaten nasıl bişeydi ki bu ben surekli Allahıma zikrederek geciryodum her sancımı her ıkınmamı..ve dua ettim tekrar listemdeki herkes icin…04.04.2014 tarihinde Cuma sabahı saat 05.00 hafif bir ittirmeyle doktorum dua okuyarak bebeğimi cıkardı..o anda sabah ezanları okunuyordu....Doktorum bak sabah ezanıyla doğdu değdi..gobeğini hemşirem kesti ve hemen paravanın arkasında duran cocuk doktoruna verdi..eşim bana canım bebeğimiz cok guzel cok guzel diyip duruyodu yanı başımda..sonra doktorum hafifi bir ıkınmayla plesantayı cıkardı ve bize gosterdi..eşim paravanın obur tarafına bebeğimizi muane eden cocuk doktorunun yanına gecti videoya cekiyodu.O ara annemde iceriye girmiş hemşirem doktorum annem ve eşim bebeğimizi seviyolardı..Bebeğim ise ağlıyodu ben paravandan goremiyodum ama seslerini duyuyordum..Doktorumda benimle sohbet ederek dikişi yaptı..hemşire bebeğimi giydirip emzirmek icin yanıma getirdiğinde işte goz goze gelmişdik kuzumla…ve hemen doğum masasında goğsumu verip emzirdim..o anı anlatmaya kelime bulamıyorum..ama şunu diyorum ki bu guzelliği Rabbim herkese nasip etsin..
Dikişim bitti ..HEmşirem beni giydirdi hatta ayağa kaldırdı ve o anda karnımda buyuk bir boşluk hissettim…dokuz ay boyunca hissetiğim doluluk bir anda boşalmışdı…bebeğimle birlikte hep birlikte odama gectik..Hemşirem cok guzel bir doğum yaptığımı soyledi..ve evde hazırladığım hurma suyunu doktorum kendi elleriyle kuzuma icirdi..cok guzeldi her şey..Doktorum cok guzel bir doğum olduğunu soyledi tebrik etti tekrardan..dikişlerimi kontrol etti ve ben şimdi gidiyorum oğlenden sonra gelicem tekrar dedi vedalaştık ve biz annem eşim ve minik kuzumuzla odamızda baş baş kaldık..hava yavaş yavaş aydınlanıyordu..herkese akrabalara haber vermek icin sabırsızlanıyoduk..kahvaltmız geldi bu arada..kahvaltımı yaptıkdan sonra biraz dinlendik saat 7.00 geliyodu ve annem şehir dışında olan tum akrabalarımızı aradı kimse inanamıyodu birde telefonda benimle konuşulunca sesimin cıvıldamasından kimse doğum yaptığımı duşunemiyodu……bense hala kendime inanamıyordum yanımda yatan minik kuzu benimiydi,benden mi cıktı,ben nasıl doğum yaptım hala etkisindeydim ve inanır mısınız bu etki bende cok uzun surdu…
Ve eve geldiğimde toplamda aldığım 7 kilonun 6 sı gitmişdi..ve o bir kiloda bir gun sonra gitti..bendeki o enerji ve mutluluk gorulmeye değerdi..o psikolojiyle sutumde cok guzel gelmiş bebeğim maşallah cok guzel kilo almış her şeyi tadında yaşıyordum şukurler olsun Rabbime..
Veeee benim hikayemi okuyan,doğum yapmaya hazırlanan,hamile kalmak isteyen yada hamilelik doneminde olan tum arkadaşlara buradan sesleniyorum..
Arkadaşlar her şey kendinizi hazırlamakla ilgili..Oncelikle Yaradan’a inanmak ve guvenerek O’nu vekil yaptıkdan sonra her şeyin EvellAllah ustesinden cok guzel gelirsiniz..Bu psikoljik hazırlanmaktır..
Birde kendizine iyi bakıp,sağlıklı kilo alınır bol hareket yapılması ozellikle yuruyuş yapılması hem hamilelik boyunca kendinizi iyi hissetmenizi sağlar hemde kolay doğum olmasını..
Tabi guzel şefkatlı melek gibi bir hemşire ve doktorununuz varsa hele bide Rab’e tam teslimiyeti yaşıyorsanız hayatınızda yaşadığınız ve tekrar hergun ama hergun yaşamak istediğiniz cok guzel bir doğumunuz olucaktır..
Şimdi benim minik kuzum 2.5 aylık..şu anda yanındayım ve yanında olduğum her an bu mucizenin farkındalığını yaşıyorum…..Eşim ise doğumla birlikte ona tekrar aşık oldum..cunki hep yanımdaydı..doğumda yanımda olması ise ,bir kadına olan saygısını kat kat artırdığına inanıyorum ve bebeğimizle olan bağını kuvvetlendirdiğine..oyleki her zaman her konuda ev işlerinde bebek bakımında elinden geldiğince yardım ediyor en guzeli akşamları bizi ozleyerek eve geliyor ..daha once cocuklara karşı biraz uzak durur pek sevmezdi..
şimdi ise bakışı değişti tum cocuklara daha sıcak daha sevecen artık..hayallerimiz sohbetlerimiz artık kuzumuzun uzerine artık….. Veeeee benim dokuz ay boyunca yol arkadaşım olan ve herkese şiddetle tavsiye ettiğim , ve her durumda sadece bir telefon kadar uzak olan ve yardıma ihtiyacım olduğu anda gece 3.00 bile olsa yanıma gelen bizzat kendisi elleriyle ve guzel sohbetiyle ve dualı ağzıyla doğumu gercekleştiren doktorum Fatma BOLKAN’a…bana ve kuzuma guler yuzu ve tatlı diliyle pozitif enerjisiyle her konuda bize yardımcı olan bize prensesler gibi davranan Ozlem Hemşireye ve Medicana hastanesi doktor ve hemşirelerine cookkk teşekkurler ….