Kızlar selam ,

Ciğnemeyi oğretme konusundan muzdaribim. Yalnız olmadığımı biliyorum . Benimle birlikte cocuğum ya boğulursa kaygısı yaşayan ve bu yuzden korkak davranan bir suru anne var. Puturlu yeni yedirmeye başladım. Aslında oğursede yutabiliyor. Ama bi yerden sonra ağzını kilitliyor yemek istemiyor. Yutmayı en zorlandığı şey de kıyma , en son sulu kofte yapmıştım. Oğurmekten ziyade tıkandı. Ters cevirip takılan parcayı cıkardım ama cocuk boğulmasada benim paniğimden elimde kalacak. Elim ayağım kesiliyor. Cok panik oluyorum. Sebebi ise kayınvaldemin bunu bilinc altıma yerleştirmesi. Kendisi emekli hemşire ve hamileliğimden beri bana cocuk boğulma hikayeleri anlatıyor. Oyle ki lohusayken butun ev halkına emerken boğazına takıldı boğuluyor diye kslp krizi gecirtmiş insanım. Psikolojik boyutu fena bende Surekli bu konuda kendimi cesaretlendirmeye caluşıyorum ama paniğim gecmiyor. Gecen gun arkadaşımın 13 aylık cocuğu sulu kofteyi catala batırıp ağzına attı ve yedi inanamadım ve sinirimden eve gelip ağladım. Bizimki 11 aylık oldu ve benim korkum yuzumden katı yiyemiyor. Ek gıdaya gectiğimizden beri herşeyi pure yaptım. Nisanda iznim bitiyor ve calışmaya devam edeceğim ve minnoş oğluma annem bakacak . O bayağı cesretli tek umudum onun oğretmesi. Bende calışan anne cocuğuydum ve beni teyzem buyuttu. O biraz teselli ediyor beni , sen beş yaşına kadar catal kaşık tutmadın hep biri yedirsin istedin ama geciyor diyor. Anneannem emen cocukta olur yer elbet sıkma canını diyor ama biraz da mahalle baskısından herhalde hic oğrenemeyecekmiş gibime geliyor. Burda cocuğum 3-5 yaşında hala pure yiyor diye yazanları gordukce alıp başımı gidesim geliyor. Velhasıl ben o boğazına takılma anını hic yaşamak istemiyorum. Napcaaaammmm