​

Annelik yemek yedirme alanında kanıtlanmaz! Elinizde kaşık saatlerce cocuğun arkasından koşturuyorsanız, yanlış yoldasınız. Yemiyorsa sıkboğaz etmeyin, acıkmasına izin verin!

Kaş yapayım derken goz cıkarmayın! Cunku iyi anne olayım derken hem kendinizi hem de cocuğunuzu zora koşmanın ikinize de bir faydası olmayacak. Unutmayın; anneliğinizi kanıtlamanıza gerek yok!

Yapılan bir araştırmaya gore; şayet izin verilirse, cocukların bunyelerinin gereksinimlerine uygun yemekleri doğal olarak sectikleri gorulmuştur. Araştırmada; cocukların onune ceşitli turden yemekler konmuş. Başta cocukların alışkanlıklarına gore abur cubur yediği gozlenmiş. Ancak bir zaman sonra, cocukların belirli zamanlarda belirli yiyecekleri secmeye başladıkları gorulmuş. Yemek secimleriyle bunye ihtiyacları tahlil edildiğinde, cocukların sectiği yemekleri bunyelerinin o gunku ihtiyacına gore doğal olarak belirledikleri ortaya cıkmış.

Zira duvardaki kirecleri kazıyarak yiyen cocukların, bunyelerinde eksik olan kalsiyumu telafi ettikleri bilinen bir gercektir.

Peki, yemek yedirmek konusunda anneler nelere dikkat etmeli?

Psikolog Leyla Navaro ’nun ‘Gercekten Beni Duyuyor Musun? ’ isimli kitabında bu hususlar şoyle sıralanıyor:

1. Cocuğa acıkma duygusu bahşedilmelidir. Boylece acıkmadan yemek değil de, acıkarak yemenin olağanustu keyfi sunulmuş olur. Oysa ebeveynin karar verdiği zaman ve karar verdiği miktarda yeme ısrarı cocuğun bunyesiyle yabancılaşmasına neden olur.

2. Yemek zorlamaları, anneyle cocuk arasında bir guc kavgasının başlamasına neden olur. Cocuğu istemediği, yapamayacağı bir şeye zorlayan bir ebeveynle, buna direnen bir cocuğun klasik catışmasıdır bu! Cocukta yemeğe karşı bir isteksizlik yarattığı gibi, yemek zamanlarının her iki taraf icin de bir kabusa donuşmesine sebep olur.

3. Oysa yemek yedirmek ve cocuğun istenileni yemesini sağlamak ille de iyi ebeveynlik demek değildir. Ozellikle iyi yemek yemesini sağlamak amacıyla, kendi kendine yiyebilecek cocuğa kaşık kaşık yemek yedirmek hem cocuğa hem anneye verilebilecek en buyuk cezalardandır.

4. Pek cok genc anne, anneliğini bu alanda kanıtlamaya calışarak hem kendini hem de cocuğunu zora koşar. Cocuğun peşinden tabak ve kaşıkla saatlerce dolaşan, yemek yemesi icin masallar okuyan, televizyon karşısında cocuğun ağzına yemek tıkıştırıp duran anneler cocuklarına kotu yemek alışkanlıkları sunmaktadır.

5. Temelde, onemli ve gercek bir hastalık kaygısı olmadığı surece, cocuğun yemek problemi aslında annenin yarattığı bir problemdir. Annenin ‘iyi anne ’ olma adına kendini koştuğu veya cevresince koşturulduğu bir sorun kaynağıdır bu.

6. Cocuklar zorlanmadığı surece, bunyelerinin ihtiyaclarını duymaya, midelerinin acıkma sinyallerini algılamaya ve ihtiyacları olan yemeği talep etmeye yatkındır. Bunun icin oncelikle annenin, cocuğun algılarına guvenmesi ve kulak vermesi gerekir. Ama aynı zamanda da, annenin, anneliğini yemek yedirme alanında kanıtlamaya calışmaması cok onemlidir.