​
Cocuğun kendini tanıma ve tanıtma donemine girdiği zamanda, anne ve babasıyla ozdeşim kurması azalır. Eskisi gibi hayranlık duymaz. Anne-babasını, isteklerini yerine getiren bir arac olarak gorebilir. Peki Ne Yapmalı?
Almak istediği nesneye, annesine yaptığı diretme ve eziyet…lerin sonunda ulaşabileceği duşuncesine kapılır.

Tepki gosterdiği kısımları sayarsak, bu ufaklıklarla baş etmek oldukca zor. Ancak sebeplerini saptarsak, sonuca da ulaşırız. Şoyle ki; 2 yaş cocuğu, yeni yeni konuşmaya başlamıştır ve ona yapılan acıklamaları takip edemeyebilir. Boyle olunca mantıklı acıklamalar bir işe yaramaz. Onun sahasında kısa da olsa kucuk bir konuşma yapmak anne-babalara eziyet olur, başarısızlıkla sonuclanır. İletişim kurulması epey zor. Ayrıca dinleme-anlama ve uygulama uclusune katılmak istemeyebilir.

Kendine odaklı yaşama isteği sosyal hayatında ona kostek oluşturur. Başkasının elindeki oyuncak ona daha cazip gelebilir, almak konusunda ısrarcı olabilir. Yetişkinlere karşı ısrarcı olabilir, olumsuz tutum sergilemesi kacınılmazdır, onun istediğinin yapılmasıyla sonuclanan etkinliklere rağmen suratını asmayı surdurebilir. Evet, bahsettiğimiz zor donemler…

Hayata yeni başlamıştır, keşifler ilgisini cekip keyiflendirirken aynı zamanda tedirginlik ve kaygılara sebep olabilir. Bunun dışında sahip olma hissi yeni yeni oluşmaktadır. Hayatındaki rutinlerden ve ona ait olan kucuk nesneleri kullanmaktan zevk alır, her sabah “aynı bardaktan” sut icmek gibi…

Başarıyı tattıkca aile icinde iktidarı ele gecirmek ister ve bunun icin inatlaşabilir. Ailedeki sınır ve kurallarla karşılaştığında duşuncesinden ve bildiğinden odun vermez, huzursuzluk yaratır. “Hayır benim dediğim olacak işte!” uzun bir sureliğine dile dolaşır ve anne-babanın surekli olarak duyacağı cumle halini alır. Cocuk bu lafı diline pelesenk eder. Her seferinde de soylemekten bıkmaz diyelim. Ancak anne babalar her ne kadar bu kelimeden hoşlanmasalar da cocuğun “Hayır!” demesine izin vermeleri gerek. Bir konuda inat ettiği zaman annenin verdiği cevaba karşı gosterdiği tutum ve tutumlarla ileride kullanacağı sorun cozme yetisini geliştirir aslında. Yararlı etkilerini gelin sıralayalım:

-Cocuğun cevresince sevilebilmesi icin aynı doğrultuda tepki ya da cevaplar vermesine gerek olmadığını deneyimler.

-Kendi duygu ve duşuncelerinin farkına varır, bireyselliğinin keşfine cıkar ve duşuncesini savunma gucu kazanır.

-Kendi isteği dışında davranmasını isteyenlere karşı durabilmesine de yardımcı olur. Yaşadıklarıyla ilgili sorumluluk almaya başlar.

-Catışmanın ve tartışmanın aslında onemli olduğunu oğrenir; cunku tartışmadan nasıl orta yolun bulunabileceğini ve uzlaşılabileceğini deneyimleyemez.

Onemli olan bir diğer noktaysa, tartışmayı cok da uzatmadan sonuca ulaştırabilmekten geciyor. Ona kotu yargılarda bulunarak konuşmayın. “Şımarıksın!” demek onun guvenini kırarken aynı zamanda hata yaptığını anlasa bile doğru olan davranışın ne olduğunu ve kotunun yerine ne koyması gerektiğini kavrayamadığı icin tartışma sonucsuz kalır.

Tartışmayı azaltma yolları var! Bir de bunları madde madde sıralayalım bakalım.

-Catışmaları azaltma yoluna gidin. Yapmak istemediği şeyleri elbette ki biliyorsunuzdur, buna gore onlem alın. Mesela sıkılacağı bir mekana gidecekseniz, cantaya bir iki oyuncak atılabilir.

-Catışma zamanında anne-baba soğukkanlılığını yitirmemeli. En onemli nokta belki de bu, “cocuğunuza gucunuzu hissettirmelisiniz”. Ornek vermek gerekirse, cocuğunuz istediği oyuncağın alınması icin ağlıyorsa, sakın ola ona o oyuncağı almayın. Bu sizin gucsuzluğunuzu gosterir ve bundan sonra elde etmek istediği herhangi bir şeyde ağlayarak isteğini yaptırma yoluna gider.

-Kurallar ve sınırlar koyun, cunku o yaşta bir cocuk sağlıklı kararlar alabiliecek donanıma sahip değildir.

-Koyduğunuz sınırların nedenlerini ona basit bir dille acıklayın. Ve bu acıklamayı yaparken net olun, kendinizle celişmeyin.

-Ozgurluğunu kısıtlamayın, gerekli yerde ona secim yapma ve karar verme hakkı tanıyım. İleride yapacağı sağlıklı secimler icin temel attığının bilincinde olun, sevinin, cocuğunuz buyuyor.

-Odullendirin! Bu, ona şevk verir, doğru yapmanın keyfini tadar. Aldığı odul bir sonuctur ve ulaştığı sonucun mutluluğunu yaşaması icin odul, onun hayatında bir nokta oluşturur. Yeni olana başlayacağını fark eder.

Evet, sizin bir parcanız o, cocuğunuz. Ancak farkında olmanız gereken şey, o sizden farklı, bambaşka bir “birey”. Ona yaşama hakkı tanıyın.



​