Foruma uye olduğum gunden beri sık sık buradaki doğum hikayelerini okurdum. Evli değildim o zamanlar ve aklımda o zamanlardan beri hep normal doğum yapmak vardı. 14 Şubat'ta hamile olduğumu oğrendim, planlı bir gebelik değildi ama cok sevinmiştik. Hamileliğim boyunca hicbir sorun yaşamadık, bulantı aşerme yaşamadım. Gebelik şekeri cıkmasına rağmen, yiyip ictiklerime dikkat ederek o sorunu da atlattık. Bu surecte nasıl daha kolay doğum yapabilirim diye araştırmalar yaptım. Kendimi surekli kolay bir doğal doğum yapacağıma inandırdım. Biraz da ısrarcı oldum galiba. Ama beklediğim gibi olmadı Oğlumuz maalesef doğum pozisyonuna donmedi. 22. haftada girdiğim detaylı ultrasondan beri 38.haftaya kadar hic pozisyon değiştirmedi, makat geliş pozisyonundaydı. Doktorumuz 40.haftaya kadar doneceğini duşunuyordu, ama 37. haftadaki kontrolde o bile "donmeye niyeti yok galiba" dedi Bir hafta sonrasına kontrole cağırdı.
Kontrolumuz carşamba gunuydu. Pazar gunu bende hafif adet sancısı benzeri sancılar oldu. Ama gunde 4-5 tane giren bu sancıları yalancı sancı oldukları icin onemsemedim. Pazartesi gunu gun boyu suren hafif ağrılarım olduğu icin randevumu salı gunune cektim. İşlerimi rahatlıkla yapabilecek şiddetteydi ağrılar, cok rahatsızlık vermiyordu. Ancak gece belimden sancılar girmeye başladı. Yarım saatte bir gelen sancılar beni uyutmayacak hale gelince eşimi uyandırdım ve hastanenin yolunu tuttuk. Nst'de duzenli sancılar cıktı ve yatışım yapıldı ancak bebek hala makat geliş pozisyonda olduğu icin sezeryan doğuma karar verildi.
9 Ekim salı gunu oğlen ameliyathaneye alındım. Telefonumu ameliyathanedeki gorevlilerden birine verdim. Bebeğimiz doğduktan sonra fotoğraflarını cektiler sağolsunlar. Spinal sezeryan icin belimden iğneler yapıldı. Korktuğum kadar yokmuş, koldan acılan damar yolunun yarısı kadar bile acımadı. Anestezi doktoru başucumda bekleyip ağrı acı hissedersem soylememi istedi. Doktor sezeryan kesisini acarken kestiğini hissettim ama hic acı yoktu. O kadar garip geldi ki bu durum bana, kendi kendime gulerken minik bir ses duydum. Bebeğim daha karnımdan tam cıkmadan ağlamaya başlamıştı
Bebeğin cıkması icin bastırırlarken biraz ağrı hissettim. Hemen ağrı kesici yapıldı veya sakinleştirici bile olabilir, tam emin değilim 12.00da minik kuzumuz dunyaya geldi. İlk dikkatimi ceken sacları oldu. Simsiyah sacları vardı. Hala acıp acıp fotoğraflara guluyorum. Yaklaşık 20-25 dk sonra odaya alındım sanırım. Sersem gibiydim o anlarda, kimler var karşımda insanlar ne dedi hic hatırlamıyorum Bebeğimi hemen kucağıma verdiler ve hemen emmeye başladı. Hamileliğim boyunca hep sutumun hemen geleceğini ve bebeğimi emzireceğimi duşundum, oyle de oldu cok şukur. Ameliyattan 6 saat sonra yurutmek icin hemşireler geldiler. İlk birkac adım oldukca zordu. Gece yarısına kadar surekli yurumemi soylediler. Birkac saat sonra kendim yurumeye başladım ancak yatağa oturup kalkmak birkac gun zor oldu benim icin. 5.gun hafif dikiş acılarım dışında hicbir şeyim kalmamıştı.
Hala ara sıra keşke normal doğum yapabilseydim desem de oğlumu sağlıklı bir şekilde yanımda gorunce bu duşuncemden vazgeciyorum. Allah isteyen herkese sağlıklı evlatlar, bebek bekleyenlere de sağ salim yavrularına kavuşmayı nasip etsin.