Merhaba Arkadaşlar,
Doğum oncesinde, deneyimi olan annelerin hikayelerini cok okuyup araştırdığım icin belki benim maceram da doğum oncesi bir anneyi rahatlatır diye yazmak istedim.

38+2 de saat 9da ameliyathaneye alındım. Belimden iğne yapıldı ki yapıldığını hissetmedim bile. Sırt ustu uzandım ve daha oncesinde okuduğum “bacaklarım, belden aşağım komple uyuşuyor” lafları sebebiyle “duruun kesmeyin ayaklarımı hissediyorum, bakın oynatıyorum, bakın bu bacağımı kaldırıyorum “ şeklinde epey bir boğurdum.

Anestezi doktoru en son “hanımefendi bacaklarınız ile işimiz yok oynatabilirsiniz” diye beni yatıştırdı ve karnıma iğne batırıp “bakın bunu hissediyor musunuz?” Diye sorup hissetmediğimi soyleyince karnımı batikonla silmeye başladılar. Saate baktım 9u ceyrek geciyordu. Doktorum “biraz miden bulanabilir şimdi” dedi, elimi tutan anestezist yardımcısına “başım donuyyy” derken gozumu bir actım saat 9.22 yanımda tarhana renginde kızım yatıyor. Hain domdom anestezi doktoru hafif uyutmuş demek 5-6 dakika...

Sonra kızım alınıp dışarı cıkartıldığı, 20 dakika kaporta toplama işlemi surdu. Birisi belinizden sizi hafif itekleyip durtukluyor gibi hissediyorsunuz ama gram acı, rahatsızlık yok.
Tabii aklım bebekte, kilosu boyu, sağlığı... O 20 dakika cok sıkıcıydı diyebilirim.
Daha sonra ekip “gecmiş olsun” diye gobeğimden uzaklaşırken birden bir titreme geldi sanki onların nefesleriyle ısınmışım da yanımdan gidince karda yatmışım gibi. Battaniyeler orte orte odama cıkartıldım.
Bebeğim geldi, hemen sutum de geldi.

Daha onceden okumuştum bol kafein alınırsa baş ağrısı olmazmış, 4-5 kupa nescafe ictim.

Ağrısız, sızısız ve 2 gun sonra eve gidip balkon yıkayıp tum evi silip supurecek gucte bir sezaryen yaşadım.
Darısı spinal sezaryen olacak tum annelere olsun.

(2. Spinal maceramı da bir ara yazarım.)