Hamileliğim boyunca normal doğum taraftarı olup o fikirde bi doktorun takibindeydim. 38. haftada başlayan doğum korkusu beni sezeryan olma duşuncesine itti ve gittim tam 40+1 e sezeryan gunu aldım farklı bir hekimden.tabi ya bebek doğarsa diyede korkuyorum ama o zamana kadar gelirse normal olacak cunku devlet hastanesine gidiyorum ve 40ı gecmeden sezeryana almıyorlarmıs bla bla. 39+3 de sabah 10da kahverengi bi lekenme oldu ardından devam etti bu nişan diyorlarmış sumuksu bir yapı diyim ama sancı yok.Doğuracam diye korkudan uc bucuk atıyorum.akşam 6 da hafif sancılar başladı ara ara saatte yarım saatte falan ama hafif sekilde. Korkuyla yattım tabi gece 4de bir sancıyla yandımki ooo heen eşimi uyandırdım dakika tuttuk 8 dakikada 1 geliyordu sancı.doktoru aradım saat 8 de gel dedi.saat 9da anca hazırlanıp gidebildik hastaneye 3cm acıklık var dediler ve 4 dakikada bir geliyordu sancılar nst ye bağladılar yatışım yapıldı.saat 12de 5-6 cm acıklık vardı ve sancılar katlanılabilirdi. Ebe geldi suyunu patlatıcaz dedi elinde kocaman orgu şişi gibi ucu kancalı bişeyle ben yıkıyorum ortalığı olmaz diye acımıycak soz dedi ve gercekten acımadı suyu patlattı.12.30 da sunni sancı verdiler ki o berbat bişey hemen eşime haber gonderdim cıkar bei gotur burdan sezeryan olacam ozele gidicez dedim.izin vermediler yolda doğurursun dediler.saat 14.00 olmuştu ama ac susuz boğazım cok kurumus bi damla su vermiyorlar yasakmıs.başım donuyor sancı girdikce muayene ediyorlar ki o en fecisi.kendimi hic bu kadar aciz caresiz hissetmemiştim bi ara olsem artık yada bebek falan istemiyorum beni rahat bırakın dedim. 8cm acıklık olmusstu ufaktan ıkınma hissi gelmiş ve o pozisyon senin bu pozisyon benim degişik oturma bıcımlerinde sancın gelince ıkın demeye başladılar.bi ara kendimi kaybettim gozum karardı bayılıcam sandım ve onlarda kendini bırakma falan diyorlardı.bi gayretle ıkınıyorumki biran once cıksın diye ama rezzil bi durum ya.neyse apar topar sancı odasından doğumhaneye aldılar catala cıktım 5 ıkınmada falan bebek geldi.cok şukur bin şukurdu allahım nefes aldım bi kızımı kucagıma verdiler hemen emmekistedi direk sutum geldi.kızımı giydirirlerken dikiş attılar cok acımıyor uyusturuyorlar.Arkadaşlar ebn cok zorlandım psikolojik olarak hazır degildim zaten bide devlette doğurunca kimse ozel ilgi gostermiyor doğursun gitsin gozuyle bakıyorlar.Başka bebek duşunmuyoruz ama allah verirse ilk işim sezeryana randevu almak olur bi daha cesaret edemem ben.Sağlıcakla bebeklerinizi kucagınıza almanız dilegiyle