Hamileliğim boyunca cok sıkıntılar atlattık bebeğimle, ilk 3 ayı kanamalarla gecirdim, hep yattım her kanamamda gitti bebeğim diye hastanelere koştuk cok guclu bir bebekti hic bırakmadı beni. Sonraki aylarım cok şukur kanamasız ağrısız cok guzel gecti. Son ayımda ultrason olcumleri moralimi cok bozuyordu bebek 2-3 hafta geride gorunuyordu hep, sonra ben ve eşim ufak tefek olduğumuzdan genetiktir diye takılmadı doktor cunku beslenmesi kan akımı gayet iyiydi.
Neyse oyle boyle atlattık bu zor stresli gunleri geldi cattı Doğum vakti. Son adet tarihime gore 39.haftada ultrason olcumlerine gore 37.haftada Doğum yapmış oldum. Doğumdan bir hafta once nişanım gelmişti, bir hafta sonra saat 16.30 gibi aniden sancım geldi sancılar 3-4 dkda bir şiddetli bir şekilde geliyordu ben tabi şokum cunku daha seyrek bekliyordum ilk sancıları, neyse hastaneye koştuk hemen nstye aldılar, acıklığa baktılar 5 cm acılmam olmuş hızlı acılacak dedi doktor. Doğum odasına alındım orda kuvet vardı ılık suya oturdum, pilates topunda zıpladım falan derken saati 22.00 ettik tekrar baktı acılmaya bebeğin kafasını goruyorum dedi artık ıkınmalısın buyuk tuvaletini yapar gibi dediler, yere comelip ıkındım ama sancıya dayanamıyordum biran once cıksın kurtulayım diye kendimi cok zorlamışım maalesef şimdi bunun sıkıntısını cekiyorum cok ağrım ve dikişim var ilk Doğum acemiliği işte. Neyse saat 22.25 gibi bebeğimi goğsume koydular 2600gr, 48cmydi.. tarif edilmez bir şeymiş annelik Allah isteyen herkese nasip etsin.