Cocukken metropol cocuklarına cok ozenirdim...buyuk şehir parklar marketler oyuncaklar giydikleri yedikleri VS... Şimdi kendim hayal ettiğim şehirde butun olanaklar var ama cocuklar mutsuz... Koyde buyudum kocaman bir bahceli evde tavuklar inekler hindiler koyun kuzu keci at eşek kopekmusmutlu bir cocukluk eskiden cocuklar yemek icin eve girerdi biz oyleydik bahcede oynardık annem yardım etmediğim zaman kızardı ceza yok oda yok kardeşler hep beraber uyurduk daha nice mutlu anılar cocukluğumda kalan.... Ama buradaki cocuklar bir apartman dairesinde etrafı beton yığını bahcesi yok park yok evde bir odada unu yapma zıplama bu olmaz komşu gitme yok sokaklar tehlikeli hem anne psikolojisi bozuk hemde cocuk dolaş psikolog pedagok istediğinizi verin alın cocuklar ozgur bir alanda ozgur yaşamak istiyorlar... Benim doğduğum koyede bu hastalık bulaştı kısa sureli mutluluk uzun vadeli esaret... teknoloji bilincsizce kullandık ben anne olunca anladım yapay sıradan bir hayat baktıkca batıyoruz hic kimse tam anlamıyla mutlu değil... ortam şartlar yapaylık bizi ve cocuklarımızı dahada mutsuz edecek maalesef...