Başlığı boyle atsam mı atmasam mı bilemedim ama işin gercek tarafı bu. Belki birileri de aynı şeyi yaşar da, benden başkası yaşamış mı diye araştırırsa yazımı bulur yalnız değilim diye mutlu olur.

Efenim ikinci doğumumu 3 gun once yaptım. İlk doğumum cok stresli gectiği icin bunda elimden geldiğince sakin olup, annemden uzak durmaya karar verdim. Beni her gorduğunde "ayyyyy nasıl doğuracaksın" diye krizlere giren 4 doğum yapmış bir kadın olmasına rağmen, ilk doğumumda da beni strese sokup sancımın kesilmesine sebep olmuştu.

40. haftada hala gelen giden yoktu. en son nst de sancım 1 ile 4 arasında değişiyordu. o kadar doğurmaya niyetim yoktu. son kontrolden sonra akşam avm de cılgınlar gibi gezip bir de ustune merdiven cıkınca bir bel ağrısı başladı. ha gayret sancılarım da başlayacak derken her saat başında sonra da saatte uc kere gelip giden duzenli sancılarım ortaya cıktı.

bende bir mutluluk bir sevinc... derken annem aradı gecenin 1inde. mesaj atmış telefonuma gormemişim. "sancın mı var? doktora mı gittin?" dedi. ahan da benim tum sancılar bıcak gibi kesildi tekrar. ben de sinirlendim yattım uyudum. sabah 5 te tuvalet icin uyandığımda 10 dakikada bir sancılarımın geldiğini fark ettim. kendi kendime evde gezdim. kahvaltı yaptım. gayet mutlu mesut bir şekilde 5 dk bire duşunceye kadar bekledim. sonra eşimi uyandırdım. annemleri aradı. ararken bile yanına gitmedim. 3 yaşındaki kızıma bakmaları icin mecbur aramak zorundaydık. ben ustumu giydim, bahceye indim. gezdim dolaştım. annemin gelişini gormedim.

eşimle hastaneye gittik. yine hastanenin cevresinde parklarda el ele gezdik cicektir bocuktur derken tamam dedim doğuracağım. 8 gibi girdik hastaneye. gayet rahat bir şekilde "merhaba ben doğum yapacağım." diye girdim, odama yerleştim. cırtları bozuk yandan devamlı acılan onluğumu giydim. parmak izimi almayı unutmuşlar. 14 kat kafadan aşağı carşaf ortulmuş bir şekilde parmak izimi okutmaya gittim. hicbir şey sinirimi bozmadı ama hala cok pozitiftim.

epidural yapalım dediler. şimdi dursun sancım kesilir diye korkuyorum hala emin değilim doğuracağımdan boşa yapmayalım dedim. sonrasında lavmanım yapıldı. tuvalete gittim. 10 dakika sonra ağır sancılarım başladı ve cok sıklaştı. yerimde duramıyordum. epidural istedim. anestezi uzmanı kıpırdamayacaksın dedi. ağrı başlamadan yaptırmak gerekiyordu ama gec kaldım. kıpırdamadan uc sancı atlattım. sonrası uyuşukluk...

bir saat sonra epiduralin etkisi gecti. ebe kontrole geldi. tekrar anestezi istedim ama bir panik dışarı cıktı. "doğumhaneyi hazırlayın diye bağırmaya başladı". noluyo falan demeye kalmadı bir panik bir panik herkes. ben gelene gidene anestezi diyorum kimse kaale almıyor. pilates topunda zıplayacaktım o nerde bari onu getirin diyorum "doğuruyorsun ne topu" diyorlar. sonra tekerlekli sandalye geldi. beni kucakladıkları gibi tekerlekli sandalyeye alıyorlardı kiiii bir şeyler olduğunu fark ettim. evet baya baya yatağa icimde kalan her şeyi boşaltmıştım. "altıma yaptııım altıma yaptııım" diye bağırırken ebe de beni "yok yok su o" diye sakinleştirmeye calışıyordu. baktım gercekten yapmışım. "hayıııır yapmışım" dedim. "eeeeh yaptıysan yaptın iyi yaptın, cok guzel olmuş hadi yuru doğuruyorsun dedi."

yol boyu bana ıkınma bebeğin duşecek diye bağırıyor, o bağırıyor ben bağırıyorum. geliyoooor diye. koridorda uca uca gittik bu şekilde. doğumhaneye aldılar. doktor yok, kimse yok. herkes bir panik. doktorum geldi ustunu değiştirmemiş. bir onluk giydi. pembe komik bir terlik, pacalarını da sıvamış. oyle boyle doğdu kızım. iki uc dakikada oldu bitti her şey.

bitti mi hayır bitmedi kaka maceram. tepemde anestezi uzmanı dayadı bana uyuşturucuyu belden aşağısı felc. hissetmiyorum. doktorcumu dinlemediğim icin minik bir yırtığım oldu. oraya bir dikiş atması gerekiyordu. doktorcum dikerken, eşim de yanımdayken ben tekrar ne var yoksa alttan gonderdim. ve yine "altıma yapıyoruuuum, durmuyor, neden yapıyorum" diyorum. ebe yine "yok yok su o" diyor. hemşire de "ne suyu ya bildiğin kaka" diyor.

doktoru ebesi, hemşiresi, anestezi uzmanı, eşim derken hepsinin onunde bir guzel altıma yapıyorum. pata kute şakır şakır aşağı iniyor her şey... ne yazık ki lavmandan sonra iki uc kere tuvalete gitmem gerekirken doğumun cok hızlı gelişmesi yuzunden yetiştiremedim. doğumdan sonra hangisini gorsem tek aklıma gelen şey kaka oldu malesef.

en son odada tuvaletteyken baktım hemşire girdi iceri. ben klozette o karşımda. amaaan gordum zaten her şeyini boşver dedi. diyeceğini dedi ve gitti. oyle kaldım. doğru yani eşimin bile gormediğini gorduler ki eşime de rezil oldum.

benim doğum da oyle boyle bitti işte. salı gunu kontrolum var. doktora gideceğim yine aklıma o an gelecek. kadın beni dikerken onunde yaptıklarım...

Allah isteyen herkese hayırlı evlatlar nasip etsin. Hamilelere de kakasız ağrısız kolay doğumlar nasip etsin.