Belki uzun olacak bilmiyorum. Cıkmazdayım yoruldum.
Oğlum 2 yaşında. Belki de kimse inanmayacak bana cunku cevremde inanmıyordu zamanla şahit olarak anladılar. Oğlum doğdu doğalı ağlıyor. Ha buyudukce susar dediler ama yok.
Bugun dukkana gittim yine ne ağladı sussun oyalansın diye herşeyi yaptım. Sıkıldı herhalde dedim pazara cıkardım. Pazarda da ağladı. Oğlum arabada oturmaktan mı sıkıldın yurumek ister misin dedim. Evet dedi arabayı bıraktık yine ağladı. Ama oyle boyle değil kriz oğlumun ağlamaları hep kriz gibi olur. Dışarıdan gorseniz bu kız kesin bu cocuğu dovdu dersiniz ama yok. Bir cimcik bile yok hicbişey yok. Pazarda krize girince artık sinirlendim eve yuruyoruz kalabalıkta herkes bize bakıyor. Rahatsız oldum arka sokaktan gittim bu kez teyze bana bağırmaya başladı cocuk ağlıyor vs vs. Bağırarak Seni ilgilendirmez teyze dedim canım burnumdaydı zaten. Hamileyim bide. Beni ilgilendirir dedi. Benim cocuğum seni ilgilendirmez dedim arkamdan sayıyordu zaten ben giderken. Bu sadece bugunki olay. Oğlum her zaman heryerde ağlar. Hemde her zaman sebepsiz. Cunku susturmak icin elimden geleni yapıyorum olmadı konuşuyorum ifade etsin diye. Ve bu gbi teyzeler her zaman kesinlikle cıkar laf soylerler. Ya oğlumu 2 yıldan beri susturmaya calıştığım halde krize girer gibi ağlamasına mı yanayım. her zaman bu tarz hicbişey bilmeden karışan teyzelere mi yanayım. Hamileyim ona mı yanayım. Oğluma mı yetemiyorum iyice doyumsuz mu oldu acaba ona mı ağlayayım. Yoruldum gercekten yoruldum evde oğlum Bi yandan ben Bi yandan oğlum ağladı o uyuya kaldı bende buraya yazıyorum. Bi cocuk neden herşeye ağlar.? Hele ki artık anlayabiliyorken az cok ifade edebiliyorken. Ben mi yetemiyorum nedir bu ben anlamıyorum. Yaşayan deneyimleyen varsa nolur fikir verin