Merhaba hatunlar
Başlık ne kadar da naif değil mi? Oysa ki yaşananlar hic oyle değil. Kaba tabirle sevgili oğlum şu an hayatımın orta yerinde hacet gideriyor. Kendisi 46 aylık ve askere gitmeden once bezden kurtulalım istedim. Tuvalet eğitimi ile ilgili her şey okundu, ceşitli forumlarda oneriler ezberlendi, e yaşı da kemale erdiğine gore niye tuvalete yapmasındı? Yapmadı.

Kabul ediyorum henuz cok erken. Dort gun oldu bezi cıkaralı. Ancak omrumden dort yıl gitti diyebilirim. İlk gun tahmin edileceği gibi evin ceşitli yerlerine salıverdi. Olur dedim daha yeni cıkardık bezi. İkinci gun mucizevi bir şekilde tuvalete her goturduğumde kucuk tuvaletini yaptı. Bir de ne duyayım, benim sıpa "anne kaka geldi, yolda geliyor" diyerek yanıma geldi. Bağırsak yolu uzun ve cetrefilli olduğundan gelişini haber verdi. Allahım dedim bu bir mucize olmalı. Henuz ikinci gundeyiz ustelik. Hacet icin bu kadar sevineceğim aklıma gelmezdi. Velhasılı benim kendinden coşkulu yavrucuğum lazımlıkta tuvaletini yaptı, kalktı ve olanlar oldu. Dehşetle manzaraya bakıp "korktum, cok korktum" dedi. Hacetine yaptığım guzellemeler ki hacetten bahsediyoruz, bir işe yaramadı. Ucuncu gunun tamamında kendini tuttu ve gunun sonunda gelişine saldı. Dorduncu gun yine kendini tutup yine saldı. Konuşmalar, hikayeler, şarkılar, guzellemeler işe yaramıyor. Ki zaten hepsini reddediyor. İcinde tuvalet gecen tum şarkı, masal ve konuşmaları duymazdan gelip "aaa ne kadar da değişik bir orumcek doğrusu" diyerek konuyu dağıtıyor.

Pek sevgili analar, omrunun bir kısmını lazımlık ve camaşır makinesi arasında bırakmış cefakar kadınlar, bir miktar hacet gorme umudu ile yıpranan hemcinslerim, bana tecrubelerinizi anlatın. Ne kadar surdu bu surec ve dahi sorunlarla nasıl başa cıktınız. Her turlu fikre, umuda ve dahi analık tecrubesine acım şu anda.

Bir de oğlumun tuvalet dışında ceşitli isyankar halleri de var. Kesinlikle altına yaptığında kızmıyorum. Olur oyle, yanlışlıkla kactı bir dahaki sefere tuvalete yaparız diyorum. Ancak sonrasında olanlarla cileden cıkıyorum. Mesela bugun oturma odasının tam ortasına bırakıverdi. Oğlum yerinde kal burayı temizleyeyim dedim. İnat ve ısrarla ustune basmak istedi ve benim muhteşem sesim bir anda tiz bir hal alıverdi. Hani altına kacırmasına kızmıyor olsam da devamında olanlara kızıyorum. Cunku durmuyor efenim.

Bir muddet sonra haceti sahiplenen ruh hastası analar gibi "kakamız mı geldi yoksa, hanimiş kakişimiz" demekten cok korkuyorum. Kaka bizim değil, onun cunku. Kakiş ise evlerden ırak.

Şimdiden tum fikirler icin teşekkurler efem.