Kim istemezki cocuğuna/cocuklarına paşa gonlunce her zaman yanında dertsiz tasasız bakmayı,onunla birlikte her zaman olmayı koşmayı duşmeyi sadece evladı icin yorulmayı...
Aması var işte;hayat şartları izin vermiyor. O maddi imkanlara goğus gerdikce ya aile duzeni sarsılıyor ya da eş e sorumluluk yuklemekten sonuc yine ortada. E anne calışınca herşey duzeliyor mu? Şahsi fikrimce yine bir duzen yok hanemiz icinde. E calışınca olmuyor, calışmayınca da olmuyorsa sizce ben ne yapmalıyım? Hic bu şekilde ikilemde kalan annelerimiz oldu mu ?
Fikrimce benimde annem babam devlet memuruydu cok hissettim yokluklarına ki şu an onlara kalsa her cocuğun %80 anne babası calışıyor yorumu var. Tamam amenna , gel gelelim cocuk psikolojisine surekli bir tv bağımlılığı,aksine benim kızımda gozlemlediğim buyuk bir hırcınlık ve sinir. Şu an bunu ne neticede değiştirebilirim nasıl bir yaptırım uygulayabilirim hic mi hic bilmiyorum. Değer miydi evladından ayrı kalmaya diyorum, bir yandan da ona sunduğun maddi guzellikler var diyorum. Ama maddi ve maneviyatı tarttığınız da hangisi ağır basıyor onun icin ? İşten ayrılsam sorun buyur mu, yokluğun icine mi girerim oluyor. Kimisine sorsan -ne calışacağım koca parası yemek varken oluyor. E bunu rahatca bir kadın olarak ben neden soyleyemiyorum acaba diyorum. Tum aile duzeniniz ister istemez dağılıyor... yani eve gelince cocukla ilgilen mi , yemek yap mı ,camaşır yıka , bulaşık yıka , evi temizleme.... cocuğa ayrılan vakit yuzde kac ... bence sıfır . Yani yoğun ilgi yok ortada . Kendimi sucluyorum sen yapıyorsun bu hale sen getiriyorsun aslında diyorum. Diyorum da diyorum acıkcası .... cok şey soyleyesio var icimde tutuyorum. Aile duzenim sallanıyor yerinde tutamıyorum. Cocuğumdan sanki psikolojik acıdan kopuyorum iş yoğunluğu temposu. O kadar karmaşık bir hal icerisindeyim ki sizlerumde yorumunu bekliyorum.