Merhabalar Hanımlar. 5 aylık sağlıklı bir erkek evlat annesiyim. Cok şukur Allah ’a cok istedim evlat sahibi olmayı bekletmedi Rabbim aratmadı ve nasip etti. Elhamdulillah. Doğuma kadar cok iyiydim fakat doğumun ardından bende bir hal tezahur oldu.. Maalesef Lohusa Depresyonu denen durum vuku buldu. Tabi ki her dert Allah ’tan her şeyin bir sebebi var biliyorum.. inancım sonsuz ve tam. İlk 3 ay kendimi asla bebeğimin annesi gibi hissedemiyordum. Sanki herkes benden daha cok seviyor daha derinden seviyor gibiydi. Sanki ben sadece bakıcısıydım. Her şeyi bir gorev gibi yapıyordum. Yani yapmam gerektiği icin. Cok anac bir yapım vardır aslında nasıl boyle hissediyorum diye kendimi suclayıp gunlerce ağladım. Ama oğluma hic hissettirmedim. Hep opup kokladım ninnler soyledim kucağımda uyuttum saatlerce aman uyusun diye kucağımda bekledim oyunlar oynadım ama yok olmuyordu o derin hissiyat bir turlu gelmiyordu. 4. Ayında ağlamalar bitti ama hala beynimde sorular sorular sorular.. Yuzume guluyordu ama ben notrdum. Her guluşune gulumsedim. Yavrum diyerek canım diyerek kuzum diyerek aşkım diyerek sevdim. Okşadım emzirirken gozlerinin icine baktım.. hala da bu soylediklerimi yapıyorum tabii ki. Gecen gun Rabbim bir kerecikte olsa hissettirdi icime sokasım geldi opmelere doyamadım. Ama şuan yine yok o his.. bilmiyorum aşırı bir beklentim mi var hep olmuyor belki de ben her zaman boyle olsun istediğimden mi ya da depresyondan mı ya da alışamadığımdan mı.. sadece o hisleri tekrar yaşayamamaktan anne derse sevinememekten adım atarsa sevinememekten cok korkuyorum.. Geriye donup baktığımda pişmanlığım yok olsun da istemiyorum bir an once gecsin istiyorum.. Kendim de hemşireyim bu arada olayın tıb yonune vakıf olarak kendimi ağır hasta kategorisine koyamıyorum. Gecici olduğunu biliyorum Rabbim izin verirse.. Korkularımı dile getirdim.. Sizde yaşayan ve atlatan var mı? Ne kadar surdu? Nasıl atlattınız?