1 senedir oglumda karanlık korkusu vardı. Işık acık olmassa evde koridora dahi cıkamazdı. Yatmadan once bir muddet yanında uzanırsak sakinleşip sonra kalkmamıza izin verirdi.bir muddet sonra bu korkusunu aştı. Nasıl unuttu ben de hatırlamıyorum. Ama elazıg depremi ile korkuları cok daha şiddetli bir şekilde ortaya cıktı. Gunduz gece farketmeden odada asla yalnız kalmıyor. Tuvalete gittiğinde bile kapıda beklemek zorundayım. Evin icinde ben nereye gidersem beni elbisemden neredeyse tutarak peşimden geliyor. Surekli anne sallandık diye deprem hissi oluşturuyor kendinde. Gece yatarken biraz yanında uzanıcam sonra da yan odadaki odama gidip uyuyacağıma soz verirsem yatmayı kabul ediyor. Arada da kontrol ediyor anne odandamıısın diye. Sonuc olarak ben de idare etmekten bunaldım. Surekli peşimde gezmesinden sıkıldım. Konuşmak kızmak dua okumasını soylemek hic bir şey fayda etmiyor. Bu durumunun onda daha buyuk tahribatlar acacagından cok korkuyorum