Merhaba oncelikle calışan bir anneyim .4,5 yaşında bir kızım var. boşanma aşamasında olduğumuz icin kızım ve gecici sureliğine annemlerde kalıyoruz. eşimle boşanma durumumuzu kızımızla birlikte konuşarak ayrılmamızın kendisiyle bir ilgisi olmadığını aramızdaki sorunları cozemediğimizi anlatarak acıkladık. kısa suredeki planlarımızı anlayacağı şekilde acıkladık. kızım normalde babasının ailesini sevmiyordu. benim anneme de cok duşkundu ancak annemlere geldikten sonra annem ve babama surekli kotu davranıyor. olmelerini istiyor. annem ile babam da kızıma cok duşkundur. şimdi hafta sonları babası alıyor ve babaannesinde kalıyorlar. şimdi surekli orada kalmak istiyor. sanırım babasının kendisini terk ettiğini duşunuyor ve onun anne ve babasını severse geri donebileceğimizi duşunuyor. bunu duşunmememin sebebi beraberken kızım annesi hakkında kotu bir şey soylediğinde babası benimle kıyas yapardı (or: kızım babasına annemi seviyor musun diye sorduğunda "sen benim annemi seviyor musun." gibi yada direk annesini savunma durumuna gecerdi. benim ailemde tam tersi ne derse hep telkin edici olurlar. bende savunmaya gecmem. sadece insanları sevmesen de kotu davranmaması gerektiğine dair konuşurum. yapı olarak ta humanist bir bireyim. ) evden ayrıldığımız andan itibaren de tavır olarak hic değişik davranmadım. ajite olmadım. oyle ağlayan bir yapımda yok. kurallarımız yaptığımız aktivitelerde değişiklik yapmadım. yani kısacası sadece başka bir evde yine aynı şekilde ve babası olmadan yaşıyoruz. ev bulamadığım icin bulana kadar annemlerde kalacağız. kısa sure icinde de kendi evimizi bulanacağız. bu durumda nasıl davranmam gerekir. kızımın kotu yonde etkilenmesini en aza nasıl indirebilirim. uzmanlık alanı var ise vereceğiniz her bilgi icin şimdiden teşekkur ederim.