Merhabalar arkadaşlar direk konuya dalıyorum cunku sanırım biz farkında olmadan bir canavar yetiştirdik.


Gecirdiği zor sureclere bağlayarak belli bir zaman huzursuz olmasını ve ağlamasını kabulleniyorduk. Şimdilerde herşeyi ama istisnasız herşeyi ağlayarak elde etmeye calışıyor.
Elini herhangi bir şeye uzatıyor neyi istediğini de bilmiyoruz carkıfelek gibi elini dondere dondere ağlıyor. Bu mu kızım deyip uzatıyorum daha cok ağlıyor.

bir insan herşeye mi ağlar altını değiştiriyorum ağlıyor, karnını doyuruyorum ağlıyor, su icer misin kızım diyorum ağlıyor. 12 bucuk aylık ameliyatlar vslerden oturu motor ve fiziksel olarak bir tık geriden geliyor. emekleme, yurume vs yok doğru duzgun kelimeler zaten kuramıyor “baba ’dan” başka. cok zeki bir bebek aslında ama ağlamayı silah haline getirmiş sanırım. onunu alamaz olduk ne yapmalıyız bilmiyorum tahammul seviyelerim giderek azalıyor ve ona zarar vermekten korkuyorum artık..