Merhaba hanımlar 2 aylık bir kızım var doğduğu gunden itibaren anne sutu ile besliyorum ancak 3170 doğdu halde gectiğimiz Cuma gunu kontrolde 4300 olduğunu soylediler ve etrafındaki cevrem surekli bu cocuk ac mama ver deyip deyip duruyor bakan ebeye de Aile doktorumuz da da bunu belirttim onlar da gerek olmadığını Şu an icin sadece anne sutunun yeterli olduğunu kızının boylu olduğunu ve surekli dışkısıyla cıkardığını belirtiler ama benim icim hic rahat değil sanki sutum yokmuş gibi hissediyorum Surekli goğsumde Aslında zaten şu an bile. emiyor mu oyle iştahlı emen bir emme değil bu. yani sanki keyfini emiyormuş gibi ama kilo da almıyor yani huzursuz da değil ağlamıyor da sadece bana bakıyor sevmiyor ve gunduz uykuları neredeyse hic yok sabah saat 10'dan beri ayakta ne yapacağımı ne edeceğimi şaşırdım goğsun mu el pompası ile sagmaya calistim basim dondu sagamadım yemek yemem lazım surekli gogusum de olduğu icin yiyemiyorum tuvalete gitmeyeyim diye su bile icemiyorum ki ben ilk ay 5 litreye kadar iciyordum diger taraftan yurumeyi disari cikmayi ozledim sanki hayat da degilmişim gibi her hangi bir nesne gibiyim oldugim yerdeyim surekli aglicam artık bunları duşunmekten kızımı sevemiyorum insanların soylemleri beni yıpratan konuşmalar bakışmalar senin yanında artık goğsumu acmaktan korkar oldum cok elbise bu cocuk niye cok emiyor neden doymuyor az az yemedi bunu indir Bugun mesela annenin karı cağırdı gel diye evde bir dunya işim var nereye gel tuvalete gidecek vaktim bile olmuyor uyumak uyumuyor neden uyumuyor doğuyorsa uyusun neden uyumuyor internette turlu turlu tarifler goruyorum sut yapmak icin ne yapacağım bilmiyorum Canım cok sıkkın kendimi işe yaramaz yetersiz biri olarak goruyorum Bazen diyorum ki keşke olmasaydı Ya da keşke hic evlenmeseydim Eşimi de ozluyorum Eşim bana cok yardımcı oluyor evde her yerde Evi temizliyor evi supuruyor her şeyi yapmaya calışıyor ama o da insan o da yoruluyor ve akşam eve gelince ona da yemek istiyorum onu bile yapamıyorum ozel hayatı gelince hamileliğimde zaten birlikte olamadım lohusalık bitti yine olamıyorum kocamı sarılıp yatmayı bile ozledim cocuk bakma bu kadar zor olmamalı yetişemiyorum hicbir şeye yetişemiyorum kendime bakamıyorum uyusa nefes alacağım uyumuyor artık mama vermek istiyorum Madem sorun doymuyorsun dansa bu şekilde doyar ve uyur belki.... evet hanim lar oturdum ağladım ne yapıyorum ben dedim duygularım cok karmakarışık beni kimse anlamıyor ve nedense bana gore herkez beni garipsiyor gibi geliyor cocuk bakmak da ne var ki emzir altını temizle iki pişpişle uyusun peki ben sabah 10 dan beri neye uğraşıyorum? Neden olmuyor ? Gogusum de uyuyor yerine koyuyorum ağlıyor neden ? Gercekten psikolojim cok bozuk hayattan da hic zevk alamıyorum halbuki bana dunyanın en guzel varlığı hediye edilmiş ve ben bu hediyeye yeri geliyor sitem ediyorum annelik bu kadar yipraticı olmamalı. Sosyal medyada hic bir şey boyle gorunmuyor herkez mutlu herkez normal bu kadar mı sahte yani ben bugun 3 gunde bazen 5 gunde neden duş alabiliyorm anca ağlamasın diye neden kendimi yiprqtiyorum. Şu yazıyı bile 2 gunde yazıyorum neden neden.