Herkese merhaba. Şuan benzer durumda olanlar icin yazıyorum bu yazıyı. İnsan boyle zamanlarda aynı şeyleri yaşamış insanlar arıyor. Belki bir cıkış yolu, belki bir umut diye. Bizimkinin sonu mutlu bitmedi ama en azından surecin nasıl ilerlediği hakkında bilgi vermek istiyorum.



İlk hamile kaldığımda 28 yaşındaydım. Her şey yolundaydı ve bir kızımız olacaktı. Derken ikili test zamanı geldi cattı. Testi yaptırdık. Ve sonucları almadan şehirdışına cıktık. Hem ailemizde genetik bir hastalığın olmaması, hem yaşımın genc olması ve birazda doktor takipsizliği nedeniyle sonucu gec aldık. Gebelik haftası oldu 18.

Test sonucunda down sendromu riski cıktı. Ve dr daha detaylı incelemeye başladı.

(Her zamanki takibimi yapan doktor onune riskli bir sonuc geldiğinde hastasını aramalıydı diye duşunuyorum. Cok mu şey bekliyorum bilemiyorum.)

Rutin kontrolde 10dkda bakılan ultrasona 45dk baktı ve bir kac doktor daha cağırdı. Zaten bi terslik olduğunu anladım. Ultrasonda yarık dudak, bobreklerin ve kalbin bir kısmının olmadığını gormuş. Doktor bebeğin duşeceğini, doğsa bile max. 1 hafta yaşayacağını soyledi. Yani hicbir cıkış yolu yok. Tahliye olacak. Doktor gorduklerine emin ama yinede detaylı ultrason istedi. Bebeğin tahliyesini yapabilmek icinde amniyosentez isteniyor.

Oncelikle Bağdat Cadde ’sinde Doc. Dr. Zeki Şahinoğlu ’na detaylı ultrason yaptırdık. Ve orda da onandı ne yazık ki. Dudağındaki yarıklık, organların eksik olması…

Acil tahliye ve sebebini oğrenmek icin Zeynep Kamil Hastanesi ’nde amniyosentez yaptırdık. Acısız bir işlem korkmanıza gerek yok. Karnınıza bir iğne sokuluyor ama sinek ısırığı gibi. İğnenin bebeğe gelme riskide cok duşuk cunku ultrasonda surekli takip edilerek ilerleniyor. Ultrasondan bakan dr yanındaki stajyer oğrencilere gostermek icin bu bu sendrom var bu zaten olecek diye anlatıyor ben duyuyorum bu kadar vurdum duymaz olunmasa keşke… Ultrasondan bakan dr annesi cinsiyetini biliyor musun bak hareket ediyor falan diyor fiziksel acıyı gectim kafa olarak sağlam cıkmak biraz zor oldu acıkcası. Evet her gun onlarca boyle vaka onlerine geliyor olabilir ama birinin hayatında bırakabilecekleri izin farkında değiller. Neyse.

Biz daha sonraki gebelikler ve bunun sebebini oğrenmek icin aynı hastanede genetik test yaptırdık. Hem benden hem eşimden 1 tup kan alındı ve incelendi. İkimizinde dna ’mızı incelediler ve cok şukur bizden gecen bir durum değilmiş. Tamamen şans diye tabir edildi
Raporlar hazırlandı ve kurul tarafından tahliye onaylandı. Fakat doktorumuz sağolsun ve surec ne yapmamız gerekenler hakkında bizi hic bilgilendirmedi. Ben riski, acıyo sorduğumda doğum yapacaktın bundan mı korkuyosun dedi. Şaka gibi. Tahliye gunu geldi ve biz hastaneye gittik. Hastane odasında bebek yatağı karşı, yan odaların kapılarında bebek isimleri cicekler… Gercekten psikolojik olarak zorlayan bir surec oldu. O odaya kimin neden yatağı belli en azından o yatağı cıkartmak cokta zor olmamalı. Sabah 07.00 ’de yatışım yapıldı. 2 saatte bir hem vajinadan hem ağızdan ilac verildi. Suni sancıyla doğum başlatılacak. Biz hala zavallı duşecek diye bekliyoruz. 4. İlactan sonra sancılar başladı. İlk başlarda cok cok hafifti sonrasında kafamı duvarlara vuracak kadar bi sancı başladı. Akşam 23 gibi 5dkda 1e duştu sancılar acıklık 4cm. Ama artık dayanamıyorum. Kusmalarım başladı. Doğumun başlayacağına daire işaretmiş. Yeniden ilac verilirken bi hemşire suyumu patlattı ve beni doğuma gotururlerken bize imzalatmayı unuttukları formları getirdiler Benim sancıdan yorgunluktan gozum donmuş birde orda form imzalatacaklar. Doktorunuzdan bilgileri aldığımıza dair. Riskler, narkoz hepsi icin imza attık. Hicbir hakkında fikrimiz olmamasına rağmen. Ameliyathaneye alındım. Cok yoğun sancım var aşırı yorgunum fiziksel, ruhen. Bir yandan Ikınıyorum ve bir yandan karnıma bastırıyor dr. 3-4 ıkınmada cok şukur bebek doğdu. Eşiği cıkmamıştı onun icinde bi tur sancı, ıkınma. Doğumu yaptıran doktor gorunce bu zaten yaşamazmış gormek istiyor musun dedi yani evet binlerce boyle vaka goruyor olabilirsiniz ama insan olmak bu kadar zor değil. Ben ağlamaya başladım başımdaki hemşire sağolsun elimi tuttu ve hepsi gececek dedi. O kadar iyi geldi ki anlatamam. Doğum gercekleşince bi anda tum sancı, acı bitti. Daha sonrasında narkoz verildi ve kurtaj yapılıp icerisi iyice temizlendi. Odaya cıktığımda boş bebek yatağında bakıp ağladık eşimle ve uyuyakalmışız yorgunluktan. Sabahta hastaneden cıkışım yapıldı. Hikayemiz boyle bitti malesef. Beni cennette beklediğini biliyorum. Başka bir yerde, başka bir zamanda icime cekerek opucem seni bebeğim. Buraya kadar okuyan herkese cok teşekkurler. Evet cok buyuk bir hayal kırıklığı, uzuntu, dunyan duruyormuş hissi ama zamanla insan hepsine alışıyor. Gecmiyor, icerde bir yerde hep sızısı kalıyor ama alışıyorsun canım anne

Bu olayın uzerinden tamda ilk bebeğimizin doğması gereken zamanda tekrar hamile olduğumu oğrendik. Onu bana kızımın gonderdiğine inanıyorum. Şuan 17 haftalık. 12. Haftada işi riske atmadan Nifty test yaptırdık. Ve cok şukur bi hastalığı cıkmadı. Umarım Allah bu sureci sağlıklı bir şekilde tamamlamayı nasip eder.