Cok komik duygular yaşıyorum hanimlar.Hamilelik oyle birşey ki zaman hem cok yavaş hemde cok hızlı geciyor.Hamileliğimin ilk 4.5 ayı cok zor gecti ama bu zaman zarfında hamile olmaya ve karnımdaki can parcama o kadar alıştım ki doğumda bizi ayıracaklar diye cok duygulanıyorum.Ben kızımın hareketlerini cok cok erken hissetmeye başladım,aylardır her gece icimde onun kıpırtılarıyla uyudum ve uyandım o kadar alıştım ki bu halime şimdi artık yolun sonu geldi diye duygulanıyorum bir daha bana bu kadar yakın olmayacak yavrum off ne bileyim belki sacmalıyorum ama engel olamıyorum bu duygulara.Hem biran once onu gormek kavuşmak istiyorum hemde artık icimde olmayacağı icin huzunleniyorum.Sayılı gunler kaldı korku,heyecan,mutluluk hepsi birbirine karıştı.Nasıl farklı duygular bunlar anlatılmaz yaşanır inşallah herşey yolunda gider,icimi dokmek istedim sadece,zaman hem cok yavaşsın hemde cok cok hızlı.