Sevgili anne adayları,
Ben tup bebek surecimde hep bu forumdaydım. Her zaman kendimle benzer şeyler yaşayan kadınların yazdıklarını sessizce okuyarak gecirdim o sureci. Bu konular hassas konular ve sadece yaşayanlar birbirini anlar. Ben yaklaşık 2 yıllık seruvenim, 2 ovulasyon induksiyonu, 1 aşılama, 1 tup bebek sonunda doğal yolla hamile kaldım. İşte benim hikayem;
6 yıl once aşık olarak evlendik, hatta başlarda bebek duşunmuyorduk. Daha genciz gezip tozalım, sonra bakarız duşuncesindeydik. 4 yılın sonunda bebek istemeye başladık. Aslında evliliğin başından beri bir korunup bir korunmuyorduk, 1 yıl kadar da denedikten sonra kadın doğumcunun yolunu tuttuk. Sizin durumunuz infertiliteye giriyor cumlesini duyunca başımdan aşağı kaynar sular dokuldu. Ben kendimi hic oyle değerlendirmemiştim, sadece yeteri kadar denememiştim kendi mantığıma gore. Testlermizi istedi, AMH'ımın ilk değerini hatırlamıyorum ama iyi dedi. Eşimi spermiyograma ikna etmek bile 1.5 ayımı aldı. Sonunda ovulasyon induksiyonuna başladık. İki kere yaptık. Bize birlikte olacağımız gunleri veriyor ama biz stresten ilk tedavide sadece birinde yapabildik. İkincisinde o kadar hormon yukunden sonra bize verilen gunlerin hicbirinde başarılı olamadık maalesef. Sonrasında doktorumuz histerosalpingografi cekelim dedi. Genel anesteziden sonra olumcul olabilecek bir allerjik reaksiyon gelişti. Eve gidince 16 saat uyudum, yuzum ve gozlerim şişti. Neyse ki rahim filmi normaldi. Sonrasında aşılamaya başlamaya karar verdi doktorumuz. Yine birsuru hormon aldım, aşılama yapıldı ve doktorum cok yuksek ihtimal goruyorum tutması icin dedi. Ama maaleset tutmadı. Her tedavi sonrası adet olmak bir tramvaydı. Her seferinde yumurta rezervim iyice azalıyor, zaman kaybediyorum bu ay da olmadı diye inanılmaz strese giriyordum. Her seferinde ayrı yıkılıyordum, o kadar uzuldum ve yıprandım ki. En sonunda tup bebek icin başvurmaya ve bu konuda profesyonel birine gitmeye karar verdiK. AMH değerim 1,5 idi. Histeroskopi yapalım dedi kabul ettim. Anestezist yine aynı anestezik ilacta ısrar etti ve yine allerjik reaksiyon gecirdim. Sonrasında tup bebek tedavisine başladık. Cok yuklu bir ilac tedavisi, 2 kocaman poşet ilacla eve geldim. Enjeksiyondan deli gibi korkan ben artık enjeksiyonları kendime yapabiliyordum. Progestan iğneyi bir tek kalcadan vurduruyordum ve o ilactan sonra yerime bile oturamıyordum. Neyse sonunda yumurta toplama zamanı geldi. 18 yumurta toplandı, 13 u iyi kalitede dediler. 5. gunde transfer yapacaklarını soylediler ben de 5. gun embriyoları daha kaliteli olur diye okuduğum icin sevindim. Sonra apar topar beni 3. gun cağırdılar embriyolar iyi bugun transfer etmeyi oneriririz diye. Ben de kabul ettim. 2 embriyo transfer ettirdim. En zoru bekleme suresi. Bir taraftan hep pozitif ol diyorlar, bir taraftan da negatif sonuca da kendini hazırlamak zorundasın. Kimsenin anlayabileceği bir psikoloji değil. 5. gunde hastaneyi aradım ve hicbir embriyom yaşamıyordu. İlk umitsizliğe orada kapıldım. Surekli bu sitede gezinip kendimde gebelik belirtisi arıyordum. Ustelik coğu da vardı. Zaten o kadar hormondan sonra kendinizde o belirtileri hissetmeniz cok doğalmış. Transferden 8 gun sonra kanamam oldu. Doktoruma ulaşamadım sekreteri bana sadece hareket etmeden istirahat et dedi. Ertesi gun muayeneye gitmek icin tekrar aradım ve yine doktorla konuşamadım, doktor bey istirahat etsin muayeneye gerek yok dendi bana. O moral bozukluğunun icşinde 12. gunu sabırla bekledim. Cok pozitif bir şekilde kliniğe gidip kan verdim. 2 saat sonra haber geldi HCG negatifti. Artık daha fazla dayanacak gucum kalmadığını hissediyordum. Sonrasında ben pes ettim, en az 2 ay yeni tedaviyi ertelemeye karar verdim. Tavsiye uzerine tatile gittik, saldık kendimizi. Birbirimizin yaralarına merhem olmaya calıştık. Tatil donuşu adetim 5 gun gecikti. Ama hormonların adet duzenini bozduğunu okumuştum, ona bağladım. Eşimin ısrarıyla gidsip en ucuzundan gebelik testi aldım, 2. cizgi grimsiydi. Ertesi gun daha gelişmiş bir test aldım, anında 2 cizgi pozitifleşti. İnanamadım, hormonların etkisinden diye duşundum. Sonra hastaneye gittim, HCG verdim. Pozitif cıktı. Hala inanamıyordum, başka hastanınkiyle karışmış olabilir mi? diye soruyordum. Daha 1 ay once tup bebek yaptırdım olmadı, bu imkansız diyerek inanmıyordum. Allahım bu nasıl bir mucize. Sonunda keseyi ve kalp atışını da gorduk. Dualarınızı bekliyorum, Allah isteyen herkese bu duyguyu tattırsın. Ben cok zor yollardan gectim, o yuzden sizinle hikayemi paylaşmak istedim. Sonuna kadar sabredip okuduysanız teşekkur ederim. O yuzden asla umudunuzu yitirmeyin, karşınızda ben ve bircok benzer ornek var. Bunları anne adaylarına moral ve motivasyon olsun diye yazdım, umarım yardımcı olabilmişimdir.