Merhaba,
Biz eşimle 6 yıllık evliyiz ve 2.5 senedir cocuk sahibi olmaya calışıyoruz. Uzun bir sure kendimiz denedik ardından doktor kontrolunde ilac takviyeleri,catlama iğneleri gibi yontemlerle denedik ve bir kimyasal gebelik elde ettik. Ardından aşılama denedik ve dış gebelik oldu. Dış gebelik sureci psikolojik olarak cok ağır gecti.. uzun zamandır beklediğimiz bebeğimizi ignelerle duşurmeye calışmak cok zor bir surec yaşattı bize. Her iki seferde mutluluğumuz yarım kaldı ve nihayet tup bebek surecine başladık. Ailemize veya arkadaşlarımıza soylemedik bu yaşadıklarımızı sadece eşim ile bu sureci yuruttuk. Ve tup bebek surecimiz başladı. 18 yumurta toplandı ve 11i başarılı bir şekilde dollenerek 5.gun embriosu olarak donduruldu. İlk denememizi cok buyuk bir umutla yaptık ve sonuc olumsuz oldu. Nedense insan tup bebekte hemen olacak diye duşunuyor. Tek embrio transferi yapılmıştı. İkinci denememiz de konuyu ailelerimize soyledik. Bu durumu yanliz yaşamak bize cok ağır gelmeye başlamıştı. İkinci transferime eşim ve annem ile birlikte gittik. İki embrio transfer edildi. Bu sefer daha da umutlandık fakat yine olumsuz sonucu aldık. Her zaman 8.gun dayanamayıp test yaptım ve sonuc hep husran oldu. Eşimde erken test yapmama kızdığı icin test yaptığımı ona soyleyemeden ona belli etmeden kahroldum. Veee 25. Ekimde yine ucuncu denememiz icin doktorun yolunu tuttuk ve yine kimseye soylemedik bu sefer gizlemek icin değildi sadece icimizden gelmedi. Eşimin o gun iş yerinde ayrılamayacagi bir işi vardi. Ona dedim ki ben yanlız giderim hic dert değil oyle de yaptım. sabah uyandığımda esim coktan ise gitmişti. Uyandım, giyindim ve hastaneye yanliz başıma gittim. tum hemsirelerde sağ olsun tanıyordu artık. Odaya gectim, hazirlandim ve yine o korkunc masaya nefesimi tutup cıktım. Oyle korkunc bir yer ki ama işte umut ya tutarsa diye insan mecbur kalıyor. Doktorum aşırı ters bir adam. Odasında bir tane bebek resmi olmayan bir bebek doktoru ama cook guveniyorum her seferinde siz ne derseniz oyle olsun diyorum. O bile bana artık uzuluyor normalde iki kelime zor eden adam o korkunc masada beni sohbet edip oylamaya calışıyor. Iki embrio transferi yapıldi.Her bir transfer oncesi ve sonrası farklı ilac kullandim. Doktorumun bir bildiği vardır diyip araştırımıyorum da. Transfer sonrası
hastanede 45 dk yattım, giyindim, odemeyi yaptım, arabama bindim, eczaneye uğrayıp ilaclarımı iğnelerimi aldım ve eve gittim. Eşim ile tabii hep mesajlastik konustuk. O gelemediği icin kahroldu fakat ben iyi hissettim. Her seferinde elele bir umutla kapılarda boynu bukuk bekleşiyoruz bu sefer yine aynı manzarayi gormek istemedim oyle olunca olumsuz sonuc daha da kahrediyor insanı. Eve gittim guzel bir yemek sipariş ettim iğnelerimi vuruldum ve uyudum. Bugun 5.gunum bitti. Hic belirttim yok. İcim yine umut dolu yine bu sefer olacak diyorum ama umutlanmak istemiyorum. Bebeğimiz olursa adını Deniz koyacağız. Telefonumda deniz diye bir klasor var. İlk iki transferde doktora girişlerde bir suru fotoğraf cekmişim hatıra olsun ya tutarsa diye bu sefer uyduruk bir maskeli fotoğrafimi cekmişim yanliz başıma
Herneyse bize şans dileyiniz Yıllarca ananem bebek mujdesi bekledi. Olursa ilk sana soyleyeceğiz diye yemin ettim. Tup bebek yaptırdığımız da ilk ona soylemiştim. kendisi şuan yogun bakımda, yanına girip biz yine tup bebek yaptirdik dua et olur mu dedim gozleriyle tamam dedi. İnşallah mujdeyi vermek kısmet olur.