Arkadaşlar,

Oncelikle hepinize merhaba.

Birkac gundur forumu keyifle okuyorum. Kafamdaki pekcok soru işaretini deneyimleriniz giderdi. Ben de bu yuzden hikayemi sizlerle, ve bizden sonra ihtiyac duyacaklarla paylaşmak istedim. .

Once kısaca kendimden bahsedeyim: 34 yaşındayım. 5 yıllık evliyim. Ankarada yaşıyorum. Dekorasyon işleri yapan kendime ait bir firmam var. İc mimarlık yapıyorum. Ve işimden gercekten cok keyif alıyorum.

Gelelim hikayemize...

Yaklaşık 1,5 yıl korunduktan sonra, ısrarlara dayanamayıp (!) korunmayı bıraktık. Hatta ben cocuğun burcunu bile ayarladım. Aklımın koşesinden gecmedi bir problem olacağı...
Herneyse, 6 ay her turlu calışmayı yaptık, sonuc:0

Testlerimiz yapıldı. Bende bir problem yok. Ama eşimin spermleri hem az hem de morfolojileri bozuk cıktı. Sonuclar aşağıdaki gibi:

miktar:2.4ml
sperm yoğunluğu: 15 milyon/ml
hareketli sperm: % 50 (hızlı ileri:%20, yavaş ileri:%30)
normal morfoloji: %5

Bu esnada da bir doktorun villasını yapıyorum. Şans bu ya, bu doktor beni kadın doğumcu bir arkadaşının muayehanesini yapmam icin tavsiye etmiş.(İyi olacak hastanın dr. ayağına gelirmiş!) Ben ona danışmanlık yaptım, o da beni bebek sahibi yapacağına dair soz verdi. (Doktorum Ankara unv. hastanesinde prof.)

Yıl:2005-2006: Uc kere aşılama denedik. Sonuc:0 Hocam, artık tup bebek deniyelim dedi.

Eee, bu sırada insanın savunma mekanizması boş durmuyor tabii...
Ben bebek istiyor muyum?
Buna hazır mıyım?
Hayatım kısıtlanacak mı?
Kariyerim ne olacak?
Cocuk olmasa daha mı iyi olur? vs vs vs
Bir dolu soru kafamda beni tereddute itti. Ve bu işi 2008 ağustosuna kadar erteledim. İşlerim de (nazar değmesin) super gidiyor. Nefis yurt dışı fırsatları acıldı onume. Harika projeler yaptım. Durmadan da dunyayı geziyorum. Bir saniyem boş değil anlayacağınız. Her gece barda, gonlum hovarda bir hayat! Zaten sigara da iciyorum ve bırakma duşuncesi bile beni geriyor. Bir yandan da yakın arkadaşlarım ureyip duruyor. Ve uzaktan onları seyretmek icimi karartıyor. Hayatları bitmiş gibi gorunuyor. Dayanabilir miyim acaba?

Sonunda eşimin baskısına dayanamayarak, yaz başında tekrar doktorumuza gittik. Neyse allahtan adamcağız beni unutmamış. Ben de 70 yaşımda keşke demeyeyim diye, tup bebeğe razı oldum.

Once prosedurleri tamamlamamız gerekiyormuş. Tekrar testlerimiz yapıldı. Ben kan verdim, eşim sperm verdi. Sonuclarda 3 yıl oncesine gore pek bir değişme olmamış. Doktorum, işlemi Ank.Unv. Hastanesinde yapmayı onerdi. Bence hava hoş. Ama daha once Bağkurdan sağlık karnemi cıkarmam gerekiyormuş. (8 yıldır hic ihtiyacım olmamıştı) Devlet 2 kez tup bebek giderini karşılıyormuş. Ne guzel.

Nefret ederim devletle ilgili burokratik işlerden. Nitekim bu karneyi cıkarmak icin de 2 ay oyalandım. Sonunda eşimin buyuk cabalarıyla tum evraklarımız tamamlandı. Doktorum, 3 kez de aşılama yaptığı icin, bizden başka birşey istemedi. Raporum 3 gunde cıktı. İlacları %10 fark odeyerek aldık. (Sanırım normali %20 iymiş) İlacları gorunce itiraf etmeliyim ki dehşete kapıldım. hayatım boyunca toplasan bunların 10 da biri kadar ilac almamışımdır.

Tedavi programım ve hissettiklerime gelince,

* Adetten 7 gun once başladığım ilac:
Decapepeptyl 1x0.1mg - Her gun deri altına iğne
(Aşılamada da kendi ilaclarımı kendim yapmıştım. Bu seferde deri altlarını hep kendim yaptım. İnanın hic ama hic acımıyor. Ama eşinize sakın bunu soylemeyin. Biraz da acıyomuş gibi yuzunuzu buruşturursanız, koleniz emrinizde... Prenses gunlerinizin keyfini cıkarın. Ben ilaclarımı alıp bir haftalığına iş seyahatine gittim. Donduğum gun hasta oldum. Bu ilacın bana hissettirdiği hic bir yan etki olmadı! )

* Adetin 2.gunu : Doktorla randevu, ultrason
(İdrara sıkışık gittim. Ultrasonla ustten şoyle bir baktı. Herşey normalmiş.)

* Adetin 3.gunu başladığım ilaclar:
Gonal F 300IU - her gece deri altı iğne
menagon 75IU- her sabah kas icine iğne
Decapepeptyl 1x0.05mg - Her gece deri altına iğne
( Yine deri altı iğneleri kendim yaptım. Kas altı iğneleri de hemşireye yaptırdım. 5-6 gun sonra bir panterden farksızdım. Adet oncesi sendromlarının 10 katını falan hissediyorsunuz. Sinirler zirvede.. İnanılmaz bir şişkinlik. Sonlara doğru kasıklarda hafif bir ağrı. İştahınız acılıyor.Her gun 1 kilo dondurma yedim. Carte dor bitter cikolatalı olandan. Sonuc: 2 kilo aldım. patates gibi oldum. Kabus gibiydi. )

Adetin 8.ve 11.gunu: Doktorla randevu , ultrason
(doktor oluşan yumurtaların capını olcuyor. 17mm olması gerekiyormuş. Bu ultrasonlar vajinadan yapıldı. O da hic acımıyor. Bir dolu yumurtam oluşmuş. Problem yokmuş. Gerci ben her an patlayabilirim gibi hissediyorum ama naapalım artık. sayılı gun... Yumurtalarım 17mm olunca, ilacların hepsi kesildi. Sıra yumurtaların catlamasında...)

Adetin 12.gunu : Catlatma iğnesi kas altı
(yumurta toplanmadan 36 saat once)

Adetin 14.gunu: Yumurtaların toplanması.
(8 saat oncesinden yemeyi icmeyi kesiyorsunuz. Gıcıklık bu ya, nasıl susadım gecenin bir yarısı anlatamam valla. Operasyon anestezi altında yapıldı. 15dk.falan uyumuşum. 17 tane yumurta toplamışlar. Uyandığımda kasıklarımda adet sancısı gibi bir ağrı vardı. Ağrı kesici iğne yaptılar. Yarım saat falan surdu ağrısı. Ama oyle dayanılmayacak bir ağrı değildi acıkcası. ben biraz şımarıklık yaptım. ozellikle lise yıllarımda cok daha sancılı adetlerim olmuştu! 1 saat sonra evdeydim. İlacın da etkisiyle gunu uyuklayarak gecirdim.)

Adetin 14.ve 15.gunu başladığım ilaclar: (hemen hepsini gebelik testine kadar kullanacakmışım)
Crinone jel - her sabah (vajina icine uygulanıyor)
Tetradox cap antibiyotik- gunde 2 kez tablet
Estrafem - gunde 2 kez tablet
Prednol 16mg - her akşam 1 kez tablet - (6 gun sonra bu kesilecek yerine, dekort 0.5mg tablet başlayacak)
Coraspin - her akşam 1 kez tablet
Clexane 0.4ml - her akşam deri altı iğne
1 doz Lucrin (sadece bir kez transferden 3 gun sonra, deri altı iğne)
(gonal f ve menagonu kestikten sonra, şişlerim resmen indi. Hatta eski kiloma dondum. İnsan akşamdan sabaha zayıflar mı, zayıflarmış valla... mutluyum.)

Yumurta toplanmasından sonraki 3.gun: Embriyo Transferi
(5 tane iyi kalite embriyom oluşmuş.. 3 tane yerleştirecekler. idrara sıkışık olarak gittim. İşlem cok ama cok kolay. 5dk. falan suruyor. Sıradan bir smear testi gibi. Biraz idrarınızı tutmakta zorlanıyorsunuz o kadar. İdrarı da işlemden sonra hemen sondayla aldılar. İlk bir saat tuvalet yasak. konulan yumurtaları ultrasondan gosterdiler. gerci bana hicbişiy ifade etmedi ama olsun. Heyecanlanmış gibi yaptım... Embriyoloğumla da orda tanıştım. Cok şeker bir hanım. Kalan iki taneyi de izliyormuş. Eğer gelişme 2 gun daha devam ederse onları da donduracak. 10 dk. kadar beni kaldırmadan yatırdılar. Sonra yatağa alıp, orda da 1 saat dinlendirdiler. Cok sıkıldım. ve acıktım. Zavallı eşim, heyecandan 9 doğurarak kapıda beni beklemiş. Prensesliğe devam... Hadi guzel bir balık yemeğe gidelim... )

İşte durum şimdilik bu... Embriyolarım bugun transfer edildi. İlaclarıma aynen devam... Problem yok. Buyutulecek birşey yok.

Sadece gebelik testine kadar cinsel ilişki yasak, ilk uc gun ağır hareketler ,uzun yolculuklar ve kabız olmak yasak. Yatmaya gerek yok. Abartmamak şartıyla normal hayata devam...

psikolojime gelince...

Acıkcası, hayırlısıysa olsun modum hic değişmedi. Tum bu tedaviler boyunca rutin hayatımı hic bozmadım. Kafama hic kotu şeyler getirmedim. Hep olumlu duşundum. Cunku, Biliyorum ki, hayatım bu zamana kadar gayet guzel ve tatminkardı. bebişlerim olursa da (mumkunse biri kız biri erkek; kız ikizler burcu, erkek boğa burcu olsun! doğum zamanında olursa tam burc değişimine geliyor da...) başka bir modda yine keyifli bir hayatım olacak.

Cunku hayata pozitif bakıyorum. Hep de pozitif baktım. Olmazsa bu dunyanın sonu değil, tam tersine yeni projelerimin başlangıcı olacak. 2.kez dener miyim bilmiyorum. Ama muhendis mantığıyla duşununce olmaması icin hicbir sebep gorunmuyor.

12 gun sonra, eğer hamileysem, iktisatlı davranıp, antalyada macera tatiline cıkıcam. (doktorum itiraz etmezse tabii) , hamile değilsem de parise disneylanda gidip, icimdeki diğer cocuğu eğlendiricem.

Ha bu arada -matah gibi- itiraf edeyim, sigarayı da bırakmadım. Ama azalttım. Doktorum, sigarayı bırakmak seni super strese sokacaksa, bu sana sigaradan daha fazla zarar verir dedi. Ama hamile kalırsam, soz verdim, bırakıcam! (Daha doğrusu bebekler sevmiyecek, ben de icemiycem.Onceden şartlanayım da, ne olur ne olmaz.)

Son olarak eşimin psikolojisine gelirsek,bana her ne kadar belli etmemeye calışsa da cok ama cok heyecanlı. Zaten benden daha cok anne olacağına %100 eminim. Durup durup embriyolarını sevip gidiyor.Bir dediğimi 2 etmiyor.

Birkac yakın arkadaşımdan başka durumdan haberi olan yok. Olursa, herkese surpriz olacak. Ve sonunda annem kedi anneannesi olmaktan kurtulacak!

12 gun sonra, sonucumu mutlaka yazacağım.

Ama nacizane onerim, bu konuyu hayatınızın merkezine koymayın ve hep pozitif olun. Buyutulecek hic bir şey yok. Hayat sizin hayatınız. bebekli ya da bebeksiz...

Hepinize kucak dolusu sevgiler...