Merhaba arkadaşlar.ben yıllardır beklediğim,cok istediğim goğuslerime 26 ağustosta kavuştum.ameliyat oncesi cok korkularim vardı.hele ameliyat onlugunu giyince az daha vazgececektim.sakinleştirici alınca bişey hissetmedim artık.uyandığımda sargilar icindeydim.aldığım pijamanin onude kapanmamis meme ucları disardaydi.ilk gun hastanede yattım.ağrılı bir surecti.275 cc hp koltukalti kasalti yapıldı.ikinci gun hastaneden cıktım memlekete dondum.kardeşim baktı bana.ama pişman oldum ameliyatı olduğuma canımı yarim ettim oğlum iki yaşında surekli ağlıyor kucağıma almamı istiyor alamıyorum hatta yanıma yaklaştırmiyorum canımı yakacak die o yuzden pişman oldum degdimi diye.eşim halimden memnundu sırf ben cok istiyorum die bişey demedi.şimdi moral veriyor saolsun istediğin oldu ne mutlu die.ucuncu gunsargilarimi actı ama direnleri cıkarmadı daha doluydu cunku.sargilari acınca daha pişman oldum kocaman duruyolar suan.pzt calışmam lazım hic bir kıyafetim olmucak cok uzgunum.bugun 5.gunum direnler bugun cıkacak inşallah biraz daha rahatlarim.desteksiz kalkamiyorum ystamiyorum.wcye gidemiyorum.ALLAH kimseye muhtac etmesin cok zor.suan belkiagridan belki oğlumdan dolayı boyle uzgunum ama inşallah iyilesince herşey daha iyi olur ce mutlu olurum.kimseyi yanıltmak icin yazmadım bunları sadece icimi dokmek istedim kendi kendime