Soze nasıl başlayacağımı bilmiyorum.. Tek isteğim on yargılı olmamanızdır.

1 yıl boyunca siteyi takip ettim. Bu konu hakkında her yazılanı satır satır okudum. Bu durumda olan insanlara cok acımasızca eleştiri yaptınız.. Ben de zamanında boyle bir olay duysam belki bende aynı tepkileri verirdim bilemiyorum.. Ama insan başına gelmeden, o acıyı yaşamadan gercekten karşısındaki insanın ne hissettiğini duşunduğunu anlamıyomuş..

Şu an hayatımda biri yok olur mu onu da bilmiyorum..

Bugun Ankara'da benim icin zor da olsa gercekleştirdim. Ve dedim ki keşke bir yıl bekleyeceğime hemen yaptırsaymışım..

Muayene odasına girdim de sağ kolumda uyuşma ve sağ bacağımda titremelerim vardı.. Anestezi alacağım icin bir şey yiyip icemedim o anda.. Sekreter 53 yaşında bir bayandı.. Bu konuyu hic acmadan gundelik konulardan bahsedip beni rahatlattı. Doktorum jinekoloji de uzman cok hanımefendi bir bayan.. Beni yargılamadan dinledi, ağladım, sakinleştirdi.

Bu zamana kadar bilincim acıkken belden aşağımı kimse gormemişti. Bunun utancı ve korkusuyla ameliyata hazırlandım.. O masaya oturmak cidden cok zor ve cok ağır.. Sadece hamile olduğumda otururum dediğim masadaydım.. Ustumdeki ortuyu kaldırıp kendimi doktoruma bıraktım.. Genel anestezi ilaclarım yapıldı.. Uyandığımda sadece 20 dk gecmiş ve her şey bitmişti.

Uyandıktan sonra da cok ağladım.. Cok fazla bir yırtığımın olmadığı, sadece bir kez bu durumun yaşandığını doktorum anlayabildi. Arka ve on olmak uzere sağlamlaştırmak adına cift zar yapıldı. kullanacağım ilaclarım getirttirildi. şehir dışından geldiğim ve yola gideceğim icin başka bi muayene odasında bir saat bacağım kapalı şekilde uyudum..

Uyandığımda acım ve ağrım vardı.. Wc ye gittim.. Ameliyattan kaynaklı cok az bir kanama vardı ve idrarımı yaparken hic bir yanmam olmadı. Uyarılara gelince; bir ay spor yok, taşıyabileceğinden ağır kaldırmak yok, bacak acık yurumek ve uyumak yok.. Antibiyotik duzenli kullanacak. Bir de dikişin daha cabuk ve hijyenli bir ortamda tutması icin jel krem verdi, gunde 3 kez kullanılacak..

Şu an hala acım var ama dayanılamayacak kadar değil. 1 ay sonra kontrolum var.. Hayatımda biri ne zaman olur ben ne zaman evlenirim bilmiyorum ama bir an once bu durumdan kurtulmak istedim..

Ankara'da unlu bir doktordan bahsedildi. İyidir hoştur bir şey diyemem.. Ama ben doktorumu ablam gibi gordum.. Cok ilgilendiler benimle. Ne zaman istersen ara dedi. Bu olaydan dolayı 4 ay antidepresan kullandım ben ve hala da devam ediyorum.. Umarım antidepresanı da bırakabilecek psikolojiye en yakın zamanda gelirim..

Ucrete gelince 2000 lira verdim. 1 ay sonraki muayene icinde 200 lira oducem..

Sitede yeni olduğum icin ozel mesaj atarsanız cevap veremeyebilirim ama burdan her turlu yardımcı olurum.. Ben bu site sayesinde cesaret alıp gittim. Biraz da olsa kendimi iyi hissediyorum. Psikolojinizi duzeltmek adına lutfen bu durumu ertelemeyin. Ben 1 yıl boyunca kendimi yedim bitirdim. Bir ilişkiye başlayamadım.. Evet diğerlerinin de dediği gibi bu durumun ustunu orttum/orttuk..Ama yine diyorum umarım konuşanların başına gelmez ve bu ağır depresif durumu yaşamazlar..

Bizim hatamız veya değil. Hic bir kadın bu kadar ağır eleştirilmeyi hak etmez. ve erkeklerin genel tavrıdır onlar istediğini yaşar ama evlendiği insan bakire olsun ister. Bu turk kadını ya da musluman ulkeler icin bayanda bir tabudur ve aileden de hep namusu korumak adına uyarı/oneri/oğut hepimiz almışızdır.. Hayatın diğer cilvelerinden bir tanesi olarak bakmak lazım bu duruma.. Onceden kalıcı yontem diye bir şey yoktu.. Coğu kadın bu durumdan dolayı zor anlar yaşadı ve yaşattırıldı. Tıp ilerlemişken, diğerlerinin de dediği gibi ayıbımızı (!) kapatacak ortam varken bunu ertelemeyelim..

Sağlık, huzur ve mutlulukla kalın..