Yanmaz, dokme, sıvı yuk taşımak uzere yapılmış veya bu maksat icin tadil edilmiş gemi. (İnsan hayatının denizde emniyeti meselesini goruşmek icin toplanan 1948 Londra konferansında bu tip gemiler icin kabul edilen resmi terim SARNIC GEMİSİ ve TANKER terimleridir.) On dokuzuncu yuzyılın ikinci yarısındaki ilk akaryakıt gemileri, icine petrol konulan madeni sarnıclar yerleştirilmiş yelkenli gemilerdi. Akıtma, yani geminin borda kaplamalarına doğrudan doğruya temas eden petrol taşımak uzere duşunulen ve yapılan ilk gemi 2 307 net tonluk ve 1886 ’da hizmete giren Gluckauf adındaki alman gemisidir. Bu ilk tip gemiden beri akaryakıt gemileri buyuk bir gelişmeye ulaştı ve boyutları gittikce buyudu. Bazıları 150 000 ton yakıt taşır. Modern akaryakıt gemilerinin ozelliği, kıc taraflarına yerleştirilmiş olan makineleri (icten yanma motor veya turbin makinesi) ve son derece sağlam yapılmış olmalarıdır. Bu tarz yapılışta boylam elemanlar onemli rol oynar, yani gemide baştan kıca uzayan iki sarnıc ile tekneyi bir cok (kırk kadar) kucuk bolmelere ayıran enlemesine perdelerle ayrılmış bolmeler vardır. Bu bolmeler (sarnıclar) borularla cok kuvvetli tulumbalara bağlanmıştır, saatte 3 000 yuku karadaki depo sarnıclarına basabilirler. Ozellikle asfalt taşıyan gemilerle, ayırt etmeksizin petrol veya melas taşımak uzere yapılmış diğer tip gemilerde taşınan yukun ısıtılması icin sarnıcların icinden istim boruları gecirilmiştir. (Japonya ’da 500 000 ton yuk alacak akaryakıt gemileri yapmak uzere 1968 yılında uc tane kuru havuz yapılmağa başlanmıştır.)