Muhendislik perspektifinden, sorgu dizeleri icin uc MISS'i zorlamak, kendimizi gereksiz disk yazımlarından korumanın bir yolu olarak mantıklı olabilir.

Bunun nedeni, URL'de sorgu dizeleri olan bircok istekte, URL'nin bir daha istendiğini asla goremeyebiliriz.

Bazı sorgu dizeleri, verileri kaynak sunucuya iletir ve bu, aslında temel URL'den farklı bir yanıtla sonuclanmayabilir, orneğin bir ziyaretcinin tarayıcı meta verileri. Bircok farklı, potansiyel olarak benzersiz onbellek anahtarının arkasında aynı yanıtı onbelleğe alıyoruz. Bazı sorgu dizelerinin onbellekleri atlaması amaclanmıştır . Bu "onbellek bozma" istekleri, bazı reklam yoneticilerinin gosterimleri saymak icin kullandığı bir strateji olan başlangıc noktasından cekmeye zorlamak icin rastgele sorgu dizeleri ekler . Populer olmayan istekler bizim icin yeni bir sorun değil. Daha once, yalnızca bir kez gorduğumuz istekleri ("tek vuruş harikaları" olarak adlandırılır) saklamak icin bellek ici gecici onbelleği nasıl kullandığımızı yazmıştık , boylece asla diske yazılmazlar. Trafiğin yalnızca bir alt kumesi icin etkinleştirilen bu gecici onbellek, disk yazma oranımızı% 20-25 oranında azaltır.

2010'daki bu davranış bize benzer faydalar sağlıyor muydu? O zamandan beri, ağımız 10.000 İnternet mulkunden 25 milyona cıktı. Yeniden değerlendirme zamanı gelmişti. İlk istekte onbelleğe alırsak disk yazımlarımız ne kadar artar? Onbellek isabet oranları ne kadar iyi olurdu?