Duşunceyi acıklama ozgurluğu, “insanın serbestce duşunce ve bilgilere ulaşabilmesi, edindiği duşunce ve kanaatlerden dolayı kınanması ve bunları tek başına ya da başkalarıyla birlikte (dernek, toplantı, sendika vb.) ceşitli yollarla (soz, basın, sinema, tiyatro vb.) serbestce acıklayabilmesi, savunabilmesi, başkalarına aktarabilmesi ve yayabilmesi anlamına gelir.” Duşunceyi acıklama ozgurluğu, bu kapsamda ozgurce yayın yapan kitle iletişim aracları olmadan acık ve aydınlanmış bir toplumdan soz edilemez. Duşunceyi acıklama ozgurluğu, demokratik bir toplumun eksen ozelliklerinden biri olsa da, bu ozgurluk, “Bireylerin oğrenmek istedikleri her şeyi bilme hakkı olduğu anlamında yorumlanamaz.”

Kişisel verilerin korunması hakkı, duşunceyi acıklama ozgurluğu ile catışma potansiyeli taşımaktadır. Boylesine bir catışma ozellikle duşunceyi acıklama ozgurluğu icerisinde değerlendirilen basın ozgurluğu acısından kendini gosterir. Warren ve Brandeis ’in, “yalnız bırakılma hakkı”nı geliştirdikleri unlu makalelerini bireyin ozel yaşamından beslenen azgın basının insan onuru, bireysel ozerklik gibi onemli değerleri yok etmesi korkusundan hareketle kaleme alındığı bilinmektedir.

Bir tarafta halkın ilgisini ceken konuları araştıran, değerlendiren, yayınlayan basın kuruluşları, diğer yanda, kişisel bilgilerinin paylaşılmamasını isteyen bireyler arasında adeta gerilim hattını andıran bir cekişme soz konusu olmaktadır. Amerikan hukukunda “kamusal figur” olarak nitelenen ve kapsamında politikacılardan, eğlence sektorunde calışanlara, yoneticilerden, sporculara kadar oldukca geniş bir kesimi barındıran kategorinin bu anlamda, ozel yaşamın gizliliği hakkını daha sınırlı oranda ileri surebileceği kabul edilmektedir. Buradaki temel dayanak, bu kişilerin kendi istekleri ile kamunun gozu onunde bulunmalarıdır.

Kişisel verilerin korunmasına ilişkin ceşitli duzenlemelerde “eğer gerekli” ise duşunceyi acıklama ozgurluğunu korumak icin istisna getirilebileceğine dair hukumler yer alır. Buradaki “gereklilik” koşulu her devletin olayın kendine ozgu koşullarına uygun bir değerlendirme yapması ile acıklık kazanacaktır. Kimsenin duşuncelerini acıklamaya zorlanamayacağı kuralı duşunceyi acıklama ozgurluğu kapsamında değerlendirilirken, diğer yandan da kişisel verilerin korunması acısından kısmi bir guvence sağlamaktadır. Bu kural, bireyin gizli kalmasını istediği verileri acıklamaya zorlanamamasına ve ozellikle hassas verileri kendisinde saklı tutması isteğine destek verir. Her sozunun, her turlu uyeliğinin, her protestosunun bir şekilde kayıt altına alındığını duşunen kişi, muhalif goruşlerini acıklamaktan kacınabilir.

Anonimlik genel olarak, bir kişi ya da grubun goruş ve duşuncelerini kimliğini ortaya cıkarmadan acıklaması ve yayması olarak tanımlanabilir. İhbarcılar, muhalifler, utangac, kişiler goruşlerini acıklamanın kendilerini olumsuz bir şekilde etkileyeceğini duşunenler kişisel verilerinin toplanmamasını ve hareketlerinin izlenmesini istemeyenler icin anonimlik oldukca yararlıdır. Anonimlik hakkı, ozellikle İnternet kullanımının yaygınlaşmasıyla guncellik kazanmış ve tartışılmaya başlanmıştır. Anonimliğin temelde iki ceşidi bulunur. Birincisi, ilgilinin kimliğinin ortaya cıkarılma olanağının bulunmadığı tam anlamıyla anonimliktir. İkincisi ise daha cok takma isimlilik (pseudonymity) olarak adlandırılır. Takma ismi kullanıldığında, yine kimse gercek kimliği bilmez ancak farklı iletişimlerin aynı kişi tarafından yapıldığını bilebilir.