Tekrar vurgulayacak olursam kişi cins vasiyetinde de bulunabilir. Yani iki ton buğday, bir ton pamuk vasiyet edebilir. Nevi telef olmaz ilkemiz vardır. Gercekten de nevi (cins) borclarında imkÂnsızlık soz konusu olmaz. Dolayısıyla, esasen bir ton buğday terekede yer alsın ya da almasın, bu bir ton buğdayın vasiyet borcluları tarafından vasiyet alacaklısına ifa edilmesi gerekir.

Ancak kişi, yaptığı olume bağlı tasarrufta şunu da soylemek imkÂnına sahiptir: “ Tarlamdaki urunden şu kadar ton vasiyet ediyorum. Şuradaki buğday silomdan şu kadar ton buğday vasiyet ediyorum.” Bu gibi hallerde kişi cins vasiyetini sınırlandırmıştır. Bir sınırlı cins vasiyeti yaratmıştır. Yani, o silodaki buğdaylar var olduğu muddetce borcun ifası mumkun olacaktır. Dolayısıyla, imkÂnsızlıktan bahsedemeyeceğiz. Ama o silodaki buğdaylar; orneğin yandıysa, selde yok olduysa o zaman da vasiyet borclularının bu borclarını kusursuz imkÂnsızlık cercevesinde sona erdiğinden bahsedeceğiz.

Bu belirli mal vasiyetiyle ilgili olarak soylenmesi gereken bir başka husus da Medeni Kanunumuzun 517. maddesinin 3. fıkrasında duzenlenmiştir. Kanun koyucu diyor ki:
“Bırakılan belirli mal terekede bulunmadığı takdirde, tasarruftan aksi anlaşılmadıkca, olume bağlı tasarrufu yerine getirmekle yukumlu olanlar borctan kurtulurlar.”

Yani orneğin Bay M, bir vasiyetnameyle bir muayyen mal vasiyetinde bulundu fakat Bay M ’nin olumunde Bay U ’ye vasiyet ettiği Fatih ’teki evin terekede cıkmadığına tanık olduk. 517. madde bize diyor ki, aksi tasarruftan anlaşılmadıkca artık bu vasiyetin ifası imkÂnsız hale gelmiştir. Dolayısıyla da bu vasiyet borcu sona erer.