MADDE 177- Sozleşme yapılırken bir kimsenin vermiş olduğu bir miktar para, cayma parası olarak değil sozleşmenin yapıldığına kanıt olarak verilmiş sayılır.

Aksine sozleşme veya yerel Âdet olmadıkca, bağlanma parası esas alacaktan duşulur.