“İşte size oradan yazıyorum. Kapım ardına kadar acık, etraf gunluk guneşlik… Işık icinde, pırıl pırıl, guzel bir cam korusu karşımda… Ufukta Kucuk Alplerin tepeleri beliriyor. Cıt yok. Ancak uzaktan uzağa bir kaval sesi, lavantaların arasından bir calı kuşunun otuşu, cıngırak sesi… Artık nasıl olur da ben sizin o gurultulu ve karanlık Paris´inizin hasretini cekerim?” Naturalizmin başarılı temsilcisi Daudet canlı hayal gucu ve şairane bakışıyla hayatın guler yuzunu gosteriyor.

Buna en cok şaşanlar tavşanlar oldu! Değirmenin kapısını kapalı ve duvarlarla ondeki duzluğu otların burumuş olduğunu gorunce sonunda butun değirmencilerin koku kurudu sanmışlar ve burasını tıpkı bir karargÂh, stratejik bir us haline getirmişlerdi. Burası adeta tavşanların Jemmapes değirmeni olmuştu. Geldiğim gun bunlardan abartısız yirmi kadarı, cepecevre duzluğe oturmuş, on ayaklarını ay ışığına uzatmış ısınıyorlardı. Pencereyi aralar aralamaz, fırt! butun ordu bozguna uğradı ve kuyruk havada, haydi fundalığa! Umarım tekrar gelirler.

Link kontrol edilidi, onaylandı.