Hece şiirinin son kuşağı denilebilecek şairler arasında Ahmet Muhip Dıranas, cağcıl Batı şiirine (Baudelaire, Verlaine) en yakın, kendinden bir iki kuşak sonrası şairler uzerinde, az sayıda şiirle bile olsa, uzun sure etkili olan bir şairdir. O da hocası Tanpınar gibi az yazmış, seyrek yayımlamış, şiirlerini şiire başladıktan neredeyse elli yıl sonra (1974) kitaplaştırmıştır. Gerek Fransız şiiri, gerekse kendinden onceki nesilden ustaları Ahmet Haşim ve Ahmet Hamdi Tanpınar'dan aldığı etkileri sanatına yedirerek ozgun bir şiire ulaşmıştır. Hece olcusu sınırlarında kalarak ama durak ve vurgu yerlerini değiştirerek gelenekte cağdaşlığı yakalayan, tedaî (cağrışım) gucu yuksek, yurdu, insanı ve doğası ile barışık, alışılmadık deyiş orgusuyle unutulmaz şiirler yazmıştır. Şiirlerinde aşk, tabiat, olum, hatıralar, sığ olmayan bir anlatımla ve duşundurucu bicimde verilmiştir.

Fahriye Abla şiiri, Turk Edebiyatı'nın en unlu şiirlerinden biridir. Bu albumde şiirleri , uslubu tanıtılmaya calışılmış , ornekler verilmiştir.