Kuba’nın 47 yaşında intihar eden dÂhi yazarı Guillermo Rosales’in, ağır bir şizofreniden muzdarip olduğu gunlerde kaldığı zamanlardakine benzeyen bir bakımevini anlattığı Felaketzedeler Evi’nin baş karakteri William Figuares, –yine tam da yazar gibi– Kuba’dan Miami’ye gelmiş surgun bir yazardır. Ama halası, onu gocmenlerin coğunlukta olduğu “bakımevi”ne yerleştirince burada bambaşka bir dunya bulur: Tersine işleyen bir Amerikan ruyası. “Dışarıda bakımevi diyorlardı oraya, ama mezarım olacağını biliyordum ben,” der William burası icin. “Hayattan umudunu kesmiş insanların sığındığı, kıyıda koşede kalmış barınaklardan biriydi. Kacıklar coğunluktaydı. Yapayalnız olsunler, kazananların başına bela olmasınlar diye aileleri tarafından bırakılan yaşlılar da vardı.”

Felaketzedeler Evi’nin sakinleri, yeryuzundeki kişisel felaketlerin cisimleşmiş ozetini sunarlar Âdeta. Fakat bir sure sonra William, kendisi gibi bir felaketzede olan Francis’le tanışır. O gune dek icinde bir boşluk duygusu ve elinde İngiliz şairlerin kitabıyla yaşayıp giderken ruhunda bir umut filizlenir: Yeniden hayal kurup planlar yapmaya ve Beatles şarkıları mırıldanmaya başlar.

1987’de Octavio Paz’ın oyuyla Letras de Oro Roman Odulu’nu kazanan ve bugun Kuba edebiyatının kult kitaplarından biri olarak kabul edilen Felaketzedeler Evi’ni Gokhan Aksay İspanyolca aslından cevirdi.

“Muhtemelen bugune kadar okuduğum en kederli roman.”

–Thomas McGonigle

“Felaketzedeler Evi, kırk yıllık Kuba surgun edebiyatının eşsiz bir orneğidir.”

–Ivette Leyva Martínez

Ceviri: Gokhan Aksay
Yayın Tarihi: 2016
Yayınevi: Jaguar


Aranabilir PDF

Mediafire