Fransa'da ozellikle genc okur kitlesi tarafından buyuk ilgi goren Philippe Djian, son romanı Vay...'da beklentileri boşa cıkarmıyor. Djian'ın butun yapıtlarına damgasını vuran duş kırıklığı, kararsızlık, sevdiklerinin yitiminden doğan boşluk gibi temaların hikÂyeye ustalıkla yedirildiği şaşırtıcı bir roman...
Anlatılan, kırklı yaşların sonuna gelmiş, cekici ve başarılı bir iş kadını olan Michelle'in hikayesi. Babasının işlediği bir cinayet sonrası genclik yıllarını toplumdan dışlanarak geciren Michelle'in, boşandığı kocası, başarısız oğlu, ilerlemiş yaşına rağmen genc bir adamla evlilik planları yapan annesi, yıllardır hapishanede yatan babası, mutsuz bir evlilik surduren ortağı ve birden fazla sevgilisi arasında dengesini yitirmeden yaşamaya calışırken, bir gece vakti tecavuze uğraması her şeyi altust eder. Ustelik kimliği belirsiz tecavuzcu mesajlarla tacizini surdurmektedir. Etrafındaki butun ilişkiler altust olurken Michelle de ummadığı bir yola suruklenecektir.

Aslında bu denli tuhaf ve karmaşık, aynı zamanda hem bu kadar guclu hem de bu kadar zayıf olduğumu duşunmuyordum. Şaşırtıcı. Yalnızlığın, gecen zamanın deneyimi şaşırtıcı. İnsanın kendini tanıması -En gozupekler bile yalpalamışlardır- ki ben yalpalamaktan fazlasını yaptım, anlaşıldı. Bilmediğim bir sebeple, bazen sevişmelerimize ait sahneler zihnimde baştan sona yeniden canlanıyor ve yerde kavga eden o iki kudurmuşun birkac metre ustunde yuzer gibi, olan bitene tanık oluyorum. Kendi ofkeme, gosterdiğim performansa, attığım tuyler urpertici cığlıklara hayret ediyorum.
Djian'ın kahramanları icin yaşama girmek, arenaya girmek gibidir sozunu haklı cıkaran bir roman.

Ceviri: Hakan Tansel
Yayınevi: Ayrıntı
Basım Yılı: 2015


Aranabilir PDF

Mediafire