İzmir Postası’nın Adamları bir ilk kitap. Hic de ilk gibi durmayan bu kitaptaki hikÂyeler, sert sesleriyle dikkat cekiyor. HikÂyelerin kahramanları hayatlarının yonunu değiştirmeye calışıyorlar, değişmeyeceğini bildikleri halde. Sert hayatlar onların hayatları; gormezden geldiğimiz, gizlediğimiz, gizlendiğini bildiğimiz halde ses etmediğimiz “pis hayat”lar. Horlandıkları icin hoyrat bu adamlar ve kadınlar. Onun icin de cıkardıkları ses alabildiğine sert.



Şakir yoksul cocuk. Ucan balon satar. Bizim mahalleleri arşınlar gun boyu. Mavi, kırmızı, beyaz, lacivert balonları elinde neşeli kuşlar gibi cırpınır... (...) Şakir imalathanedeki kıza tutkundur. Her gun deli gibi koşturur. Satamadığı balonları kendisi koyuverir. Ucup gitsinler ister. Gocmen kızın beyaz ağzı gibi asılsınlar gokyuzune. (...) Şakir fakir oğlan. Elleri gibi yureği de boşa cıktı o sabah. Yuz değil bin balon istedi. Gozleri nazar boncuğu damlası gibi kızın ruhunu tutan bin balon aldı. Ucunu boynuna bağladı. Bıraktı kendini. Uctular. Gocmen kızın kirli soluğu, Şakir'in bukuk boynu, uctular da bu adı unutulası şehrin goğunde kayboldular...


Yayın Tarihi: 27.09.2004
ISBN: 9789758859122
Yayınevi: Kanat
Sayfa Sayısı: 136


Aranabilir PDF + 1.55 MB



Yandex






Mediafire