Burhan Sonmez - Kuzey - İletişim Yayınları.pdf
*
Yokluğun bilincinden soz edemeyiz. Âşık, sevgiliyi tanımadan once icinde bulunduğu yokluğun farkında değildir. Oradan cıkıp varlığa ermesi, kendini bilmesi ancak severek mumkun olur. Varoluşun başı dondurmesi bundandır, yıldızlı gokyuzu gibi, insanın aklını alır.

"Aşkı tattıktan sonra sevgilisini kaybeden Âşığın icine duştuğu yalnızlık ise gercek yalnızlıktır. Bu, Tanrı'nın evreni yaratmasından onceki yalnızlığı gibi yokluktan değil, varlıktan doğar. Once varlığa ermiş, sonra yitirmiştir. Nasıl ki Tanrı evreni yok edip artık yalnızlığa geri donemezse, Âşık da geri donulmez bir yerdedir. Aşk sayesinde kendini var etmiştir, ama kendi varlığının Tanrısı değildir, caresizliği, acıları buradan gelir."
*

Link kontrol edildi, onaylandı.